فضانوردان

چهار کودک که کلاه‌هایی مقوایی به سر دارند، در محیطی که شبیه به سفیه‌ی فضایی ساخته شده در حال بازی هستند. از نظر ما آنها دارند بازی می‌کنند اما برای خودشان همه چیز جدی است. سفر به ماه، قرار گرفتن در مدار، پیدا کردن شمشیر، مبارزه با هیولا و...

بهتر از نیل آرمسترانگ ساخته‌ی علیرضا ‌قاسمی با اطمینان به شخصیت‌های‌اش اجازه می‌دهد آنها در بازی‌شان غرق شوند و به آرامی بیننده را مجاب می‌کند آنها را جدی بگیرد. اینگونه است که رفته رفته مرز میان دنیای واقعی و فانتزی از بین می‌رود و تمامی نشانه‌هایی که بچه‌ها در مورد آنها حرف می‌زنند اهمیتی مضاعف پیدا می‌کنند.

طراحی صحنه‌ی چشم‌گیر و توجه به جزئیات صحنه و لباس‌ها در کنار دیالوگ‌های بامزه‌ی شخصیت‌ها و بازی‌های باور پذیر بچه‌ها باعث شده بهتر از نیل آرمسترانگ به فیلمی به یادماندنی و دوست داشتنی تبدیل شود.

علیرضا قاسمی تلخی پایانی فیلمش را به کمک فانتزی به دقت پرداخت شده‌ی نیمه‌ی نخست پوشش می‌دهد و مانع از آن می‌گردد که به جای بازی بچه‌ها به سرنوشت‌ تلخ‌شان فکر کنیم.