فقط یک لحظه

فیلم‌های زیادی در مورد طلاق، دلایل طلاق، مصائب طلاق و مواردی این چنینی ساخته شده‌اند؛ اما فیلم‌های اندکی هستند که به کندوکاو در احساسات زوجین در هنگام طلاق می‌پردازند. اینکه زندگی زوجین پس از طلاق و یا در حین آن به شکل بیرونی یا فیزیکی چه تغییر می‌کند شاید موضوعی عمومی و قابل حدس و تکراری باشد اما با توجه به روحیات افراد هر انسانی تجربه‌ی منحصر به فرد خود از جدایی را به شکل درونی دارد و چاره‌ای ندارد جز اینکه با آن کنار بیاید. گجو به سادگی، به دور از پیچیدگی‌های روایی و در زمانی کوتاه به یکی از این تجربه‌های منحصر به فرد می‌پردازد.

گجو با نماهای در دادگاه شروع می‌شود. زن و مردی در سکوت از هم جدا می‌شوند و هر یک به راه خود می‌روند. زندگیِ زن(با بازیِ درخشانِ مریم مقدم) دیگر قرار نیست مثل یک لحظه قبل باشد. فقط در یک لحظه همه چیز عوض شده و دنیای زن به کلی تغییر کرده. مسئولیت‌هایی که پیش از این و حتی به شکلی نانوشته به عهده‌ی مرد بوده حالا به عهده‌ی زن است اما این بخش بیرونی ماجراست. در درون زن چیزی در حال تغییر کردن است که گجو از طریق نگاه‌های معصومانه‌ی شخصیت اصلی، دیالوگ‌های پسر بچه، سکوت جاری در صحنه، نورپردازی و شب‌پره‌ای که در خانه سرگردان است و به دنبال نور می‌گردد به بیننده منتقل می‌کند.

گجو فیلم حال و هواست. از توضیح واضحات پرهیز می‌کند و به بیننده اجازه می‌دهد در دل موقعیتی ساده اما عمیق غرق شود. سینا محمدیان با پرهیز از گسترش موقعیت‌ها و تمرکز بر حس و حال شخصیت اصلی به آرامی بیننده را با این حقیقت رو به رو می‌کند که مشکل اصلی این زن بعد از طلاق تنهایی نیست؛ مواجهه با احساساتی است که هیچ وقت نداشته و هیچ آموزشی هم برای مقابله با آنها به او داده نشده است.

فیلم کوتاه گجو را در ودیو ببینید