مجلسِ اعدام نادر

(خطر اسپویل)

منصور حلاج یکی از شناخته شده‌ترین عرفای ایرانی است که به دلیلِ مجموعه حوادثی که منجر به تکفیر، اعدامِ و سلاخی او شد، شهرت فراوانی دارد. آثار داستانی و نمایشی بسیاری بر اساس زندگی حلاج نوشته شده و به صحنه آمده‌اند. «سکوت» ساخته‌ی امیر علی نوایی نگاهی مُدرن به زندگی این شخصیت تاریخی دارد: نادر کتابی نوشته به اسم «اعدام حلاج» و حالا گروهی نمایشی در حال تمرین کردن نمایش بر اساس این کتاب هستند. مشکل اینجاست که نادر به مرور به حلاج تبدیل شده و حالا در نمایشی که خودش نقش حلاج را در آن بازی می‌کند، به صحنه‌ی اعدام حلاج رسیده‌ایم. گروه دچار تشویش شده‌اند که این موضوع ممکن است سرانجام خوبی نداشته باشد اما تصمیمی هم برای متوقف کردن آن ندارند.

«سکوت» از طریق تأکیدی که بر روی مفهوم شرایط و پذیرش موقعیت به دلیل این شرایط دارد، می‌کوشد موقعیت پیش آمده برای نادر را برای بیننده قابل درک کند. تلاشی که گاه به نتیجه رسیده و گاه باعث شده موقعیت از آنچه هست هم پیچیده‌تر شود. به عنوان مثال انتخاب صحنه‌ی نمایش باعث شده، جابه‌جاییِ روحی نادر در قالب فیزیکی قابل درک شود؛ اما میان‌نویس‌هایی با تکرار مضمون آفتاب‌پرست و خفاش‌ها نه تنها کمکی به درک درونیات نادر/حلاج نمی‌کنند بلکه بیننده را از تمرکز بر موضوع اصلی دور می‌کند.

«سکوت» از بازیگران شناخته شده‌ای نظیر مریم پالیزبان، سعید چنگیزیان و علی باقری بهره می‌برد و تیم حرفه‌ای پشت صحنه، کیفیتی سینمایی به فیلم داده‌اند. هر چند که توجه بیش از حد به انتقال معنا و پرهیز از ایجاد منطق داستانی و شخصیت پردازی مانع از آن شده که «سکوت» از حد یک تجربه‌ی فرمی فراتر برود.

«سکوت» را در ودیو ببینید