پشت درهای بسته

یادداشتی بر فیلم کوتاه شرعی(داریوش شهبازی)

شرعی یک ایده‌ی جذاب است که آن‌طور که باید درست و دقیق پرداخت نشده و همه چیز در حد همان ایده‌ی یک خطی ابتدایی باقی مانده است؛ دختری تلاش می‌کند مادرش را برای ملاقات شرعی با پدرش که در زندان است راضی کند و از سوی دیگر پدر از این ماجرا بی‌اطلاع است. دختر هم‌زمان روند قانونی این کار را طی کند و مادر را برای این ملاقات آماده می‌کند اما در نهایت رازی فاش می‌شود و همه‌ی ذوق کودکانه‌ی دختر و شوق پنهان مادر برای این دیدار به باد می‌رود. فیلم پتانسیل تبدیل شدن به فیلمی متفاوت و البته جذاب را دارد اما معرفی شخصیت‌ها و موقعیت‌ها در سطح و عدم عمق بخشیدن به آن‌ها مانع از برقراری ارتباط کامل و بهتر مخاطب با اثر می‌شود آن هم در شرایطی که پرداختن به جزییات می‌توانست مخاطب را به شخصیت‌ها نزدیک‌تر کند و همذات‌پنداری بیشتری از او بگیرد. پرهیز و مقاومت مادر برای پذیرفتن این ملاقات و استفاده از حق قانونی‌اش را می‌توان با جمله‌ای که دختر در سکانس پایانی مطرح می‌کند از سر شرم و خجالت او دانست و اتفاقا سکانس بعد از رفتن مادر و دختر به آرایشگاه و لذت پنهان مادر در مواجه با خود و تماشای تغییرات چهره‌اش در آینه نشان از رضایت پنهان او برای انجام این ملاقات دارد و فیلم با چنین سکانس‌ها و اشارات ظریفی می‌توانست به اثر بهتری تبدیل شود تا بتواند غافلگیری و شوکی را که به آن نیاز دارد در سکانس پایانی به مخاطب وارد کند. سکانسی که میزانسن به‌جا و درستی برای آن در نظر گرفته شده؛ تصویر دختر در آن سوی در که از حقیقت تلخی آگاه شده و تصویر مادر که در این سوی در انتظار است.

می‌توانید فیلم کوتاه شرعی را در سایت ودیو تماشا کنید.