چرخه‌ی تاریخ بیهوده‌ی ما

اپرا نامزد بهترین انیمیشن کوتاه اسکار ۲۰۲۱ است.

اپرا در کم‌ترین زمان ممکن، حرفی به‌عمق تاریخ می‌زند. اپرا که آغاز می‌شود به‌نظر می‌رسد باز هم انیمیشنی شبیه به انیمیشن‌های دیگر را خواهیم دید، اما هر چه پیش می‌رود، آن‌قدر جزئیات بیش‌تری را رو می‌کند که برای فهمیدن کامل آن‌ها لازم است بارها و بارها آن را ببینید و هر مرتبه به بخشی از آن خیره شوید، سپس دوباره چند مرتبه به کلیت آن توجه کنید تا در نهایت بتوانید تمام آن را هضم کنید.

اپرا مرا پیش از هر چیز به یاد انیمیشن کوتاه خولانه وه که در بین شرکت‌کنندگان جشنواره‌ی فیلم کوتاه تهران بود، می‌انداخت. هر دو یک تباهی و یک تکرار به عمق تاریخ را بازتاب می‌دهند، اما با داستان‌های متفاوت.

اپرا قفل را بالای هرم قرار داده است، قفلی که با باز شدنش حاکمیت تغییر می‌کند، کلید آن را زیر پایین‌ترین سطح هرم می‌گذارد و نشان می‌دهد که تنها ساکنان پایین‌ترین سطح جامعه می‌توانند به آن دسترسی پیدا کنند. اپرا در یک چرخه چگونگی رسیدن به کلید را نشان می‌دهد، اما آیا این رسیدن در نهایت فایده‌ای هم دارد؟

اپرا در کنار عمیق بودن، جسور هم هست؛ در گوشه‌ای تابلوی شام آخر و مسیح را به باد انتقاد می‌گیرد، در گوشه‌ای دیگر کلیشه‌های آسیایی را، در گوشه‌ای دیگر ستاره‌های پرچم جمهوری خلق چین را و در گوشه‌ای دیگر فضای برفی روسیه را.

اپرا در دل تمام این سیاست‌ها اما عشق را فراموش نمی‌کند. او یک زوج عاشق در حال رقصیدن را که مدام قلب‌ها در اطرافشان به پرواز در می‌آیند در مرکز هرم و نزدیک به قله قرار می‌دهد.

اپرا را در ودیو ببینید.