چشم‌ها را بشوئید

مردی بدون رنگ تنها فیلم جشنواره‌ی فیلم کوتاه تهران امسال نیست که از تصویر مربع استفاده کرده است.

مردی بدون رنگ در قاب بندی‌ها و میزانسن شباهت غیرقابل‌انکاری به قاب‌های رئالیسم تاریخ سینما و به خصوص قاب‌های آنتونیونی دارد. استفاده از خطوط یک سوم و نقاط طلایی ثمربخش بوده و قاب‌های حاصل از تجربه‌ی عکاس بودن، خودشان را نشان داده‌اند. شخصیت‌ها و اشیاء در بافت و زمینه‌ها با زیبایی‌شناسی حاصل از آشنایی با فضاسازی همراه شده‌اند و قاب‌های زیبایی به وجود آورده‌اند.

بازی کمی اغراق شده است که متناسب با فرمت سیاه، سفید و کلاسیک کار می‌تواند نوعی بازی تئاترگون شناخته شود و قابل قبول. صداگذاری ایراد بزرگی دارد و ناتوان است در هماهنگ کردن لذت بردن بازیگر از موسیقی و موسیقی.

در مردی بدون رنگ تلاشی برجسته صورت گرفته است برای ترکیب نمودن عناصر سینمای کلاسیک و تجربه‌گرایی در فیلم کوتاه. مردی بدون رنگ بدون تلاشی بیش از حد برای متفاوت نشان دادن خود، حقیقت را بازتاب می‌دهد.

استفاده از چند عنصر بسیار در فیلم قابل توجه است. شیشه، آیینه، عینک. سه وسیله‌ی دیداری. چشم‌هایی که سیاه و سفید می‌بینند و عینک کمکی به آن‌ها نمی‌کند. شیشه‌هایی که رنگی نشان می‌دهند توسط جامعه دور ریخته شده‌اند و حتی در نهایت آن چه هر چیزی را به رنگ خودش نشان می‌دهد هم توسط جامعه دور ریخته شده است. و آیینه. آیینه‌ای که حقیقت را بازتاب می‌دهد اما اولین چیزی است که تنها به جرم بازتاب حقیقت شکسته می‌شود.

فیلمبردار و کارگردان مردی بدون رنگ کاملا بر امکانات دوربین واقف هستند. از بازی با وضوح و عمق میدان تا نورپردازی‌های مناسب.

مردی بدون رنگ را در وُدیو ببینید.