یادداشتی برای "ترس خود را جابه‌جا میکند"

فیلم کوتاه "ترس خود را جابه‌جا می‌کند" در چهارمین روز جشنواره فیلم کوتاه تهران به نمایش در آمد.

وقتی با اولین نماهای فیلم کوتاه "ترس خود را جا به­جا می­کند" مواجه می­شویم. متوجه می­شویم به سراغ فیلمی آمده­ایم که حائز استایل است. کیفیتی که کمتر فیلمی از آن برخوردار است. بسیاری از فیلم­های این دوره شبیه هم هستند امّا این فیلم در میان آنها یک اثر متفاوت است.

اولین نکته که در تفاوت فیلم با دیگر فیلم­ها به چشم می­خورد نسبت اندازه تصویر است، نسبت ابعاد 4:3 فیلم را از دیگر فیلم­هایی که تا امروز دیده­ایم متمایز می­کند. مورد بعدی نحوه نورپردازی و بعد اصلاح رنگ است، اصلاح رنگ یکی از نکاتی است که فیلمسازان باید توجه خود را به آن بیشتر کنند چرا که در به وجود آوردن فضای مورد نظر بسیار موثر خواهدبود، در این فیلم این نکات به خوبی رعایت شده­است و شاید مهم­تر از همه نحوه کار دوربین در فیلم است. فیلم­ها پر شده­اند از دوربین روی دست و نماهای تعقیبی امّا اینجا دوربین ثابت است. شاید برای نشان دادن دلهره که در جای جای این فیلم وجود دارد یک دوربین روی دست لرزان پرطرف­دارترین گزینه باشد. امّا در دکوپاژی که این فیلمساز به کار بسته گاهی اکت­ها از قاب خارج می­شوند یا ما آنها را به طوری محو و با فاصله می­بینیم. این باعث ناآگاهی مخاطب نسبت به آنچه در جریان است، می­شود و همین به ایجاد حس دلهره کمک می­کند.

در جشنواره­ای که عمده فیلم­ها ساخته شده­اند تا یک پیام (اگر نگوییم شعار) فرهنگی – سیاسی را برسانند، چنین فیلمی که به سینما پایبند است ممکن است، قربانی تفاسیر اجتماعی از موضوعش بشود.

می‌توانید فیلم را در اینجا ببینید: