5 فیلم جشنواره کوتاه برای 5 سلیقه

امسال فرصت خوبی است که با آنلاین شدن بخشی از جشنواره فیلم کوتاه، آثار امسال را با حوصله و دقت بیشتری تماشا کنیم و با فضاها و لحن‌های نوی سینمای ایران آشنا شویم. جشنواره امسال تقریبا برای هر سلیقه‌ای چیزی دارد و در این مطلب 5 سلیقه مختلف و فیلم‌های مناسب آن‌ها را برای شما معرفی می‌کنیم.

بهترین فیلم اجتماعی: منبع (مجتبی پورعبدالله)

یکی از جریان اصلی و زنده سینمای امروز ایران جریان سینمای اجتماعی و فیلم‌های اصطلاحا پایین شهری است که با فیلمسازانی مثل محمد کارت و سعید روستایی شناخته می‌شود. منبع ادامه مسیر آن فضا و لحن در سینمای ایران است که هم لحظات انسانی خوبی ساخته؛ هم بافت و ساختی اصیل و درستی دارد وکه به ورطه سیاه نمایی نمی افتد. مثل همیشه نادر فلاح بازی درخشانی از خود ارائه می‌دهد و فیلم هم تا انتها تنش درونی خودش را حفظ کرده و تماشاگر را با خود همراه نگه می‌دارد.

بهترین فیلم روشنفکری: سکوت (امیر علی نوایی)

سکوت وقار و سنگینی‌ای دارد که درست از یک فیلم روشنفکرانه انتظار می‌رود. فیلمی که خیلی با آرامش و استعاره روایتش را جلو می‌برد. با بازیگرانی شناخته شده برای اهالی سینما مثل مریم پالیزبان، سعید چنگیزیان و حتی رامین صدیقی (مدیر نشر هرمس). اثری با فیلمبرداری و فضاسازی خاص که قرار است روایتی به روز از بردار شدن حلاج و اجرای تئاتر بر اساس آن را در بستر دنیای مدرن امروز نمایش دهد.

استانداردترین فیلم: وضعیت اورژانسی (مریم اسمی خانی)

وضعیت اورژانسی در کنار «شاهد» ساخته علی عسگری، استانداردترین و درست ترین فیلم کوتاه جشنواره است. منظور از استاندارد، یعنی تمام اصول ساخت فیلم کوتاه در آن رعایت شده. یک موقعیت، چند شخصیت، در تعداد کمی لوکیشن که قدرتش در نزدیک شدنش به درونیات شخصیت‌هایش است. روایتی کوتاه که هم شخصیت می‌سازد، هم فضا و در انتها هم پیچ داستانی خوبی دارد. اثری که انتظار همه از تماشای یک فیلم کوتاه را برآورده می‌کند.

سینمایی‌ترین فیلم: اسب سفید بالدار(مهیار ماندگار)

اسب سفید بالدار شاید موفقترین فیلم در میان آثار امسال از زاویه جشنواره‌های خارجی باشد که به بخش Generation فستیوال برلین هم راه پیدا کرده. فیلمی که بخش اعظمی از قدرتش را از روایت و فضاسازی و کیفیت بالای تولیدش می گیرد. اثری که کمی طول می‌کشد که با شبکه پیچیده نمادهایش همراه شوید، اما وقتی همراه می‌شوید، فیلم تمام و کمال و خوبی است که مخاطبش را کاملا راضی می کند. فیلمی که از جلوه‌ها ویژه، تا فیلمبرداری و طراحی صحنه از بهترین‌های تولیدات کوتاه امسال است.

بهترین تجربه : ترس خودش را جابه جا می‌کند (ایمان صالحی)

اصلا مگر جایی بهتر از فیلم کوتاه بهتر برای تجربه و خلق زبان و فضای سینمایی جدید هست؟ «ترس خودش را جابه جا می‌کند» هرچند رقابت سختی با آثاری مثل «زنجیر» (که لحن سینمای وحشت را به خوبی در یک معضل اجتماعی برده بود) و «فشن» (که یک لحن و فضای ایرانی ابزورد ساخته بود) برای این عنوان داشت. اما فیلمبرداری خاص 4:3 با آن بافت کهنه‌ای که صالحی در آن ایجاد کرده، و با فضای و روایتی که جایی بین کافکایی و دیوید لینچ برای خودش پیدا کرده، برای کسانی که آماده‌اند که نفسی تازه در لحن و فضا و تصویر در سینما پیدا کنند، بهترین انتخاب است. فیلمی که به نظر شخصی خود من بهترین تجربه جشنواره فیلم کوتاه امسال بود.