این «فرگشت» لعنتی!

یکی از دغدغه‌هایم در سال‌های اخیر، شناخت و شناساندن دانش «فرگشت» و شاخه‌های آن به اطرافیانم بوده است.
«فرگشت» از زمان پیدایی‌اش در قرن نوزده میلادی با انتشار کتاب «چارلز داروین»؛ «درباره‌ی خاستگاه گونه‌ها از طریق انتخاب طبیعی» همواره سوژه‌ی اختلاف‌نظر و گرفتاری‌های متعدد تاریخی بوده است...
تصور عامه بر این بود که چنین باوری در منافات کامل با باورهای دینی و افسانه‌ی آفرینش در کتاب‌های مذهبی است.
من به عنوان یک علم‌گرای آماتور و علاقه‌مند، در صدد رد یا تایید این تضاد نیستم؛ اما بر این باورم که داستان‌های آفرینش که در کتاب‌های مذهبی، به ویژه دین‌های غالب جهان (سه دین بزرگ ابراهیمی) آمده‌اند، بیشتر حاوی مفاهیمی نمادین‌اند و نباید از ابتدا به عنوان وقایعی تاریخی و علمی در نظر گرفته می‌شدند.

داستان «آدم و حوا» یکی از زیباترین داستان‌های نمادین در معرفی ذات بشری و خیر و شرِ تعریف شده در جوامع اولیه‌ی انسانی است.
برای نمونه، این داستان حاوی پیام مهمی است که شوربختانه (به ویژه) در جهان سوم هرگز به خوبی فهمیده نشده است:

انسان همواره و با شوری وصف‌ناپذیر(!) به دنبال چیزی می‌رود که از آن نهی می‌شود!

روح وحشی، سرکش و آزاد آدمی در این داستان ستایش می‌شود و هرچند عامل «هبوط» معرفی می‌شود اما سرآغاز رشد آدمی از رخوتِ بهشتی ساکن و بی‌هوده است.
خدای این داستان، با مهری بی‌پایان و لبخندی پنهان، این دو آفریده‌ی خویش را به تبعید می‌فرستد در حالی که زیر لب با خود می‌گوید: این موجود به خودم رفته! محدودیت سرش نمیشه!

· نمونه‌اش را امروز در آزادترین کشور دنیا، «هلند» شاهدیم:
کم‌ترین آمار معتاد به مواد مخدر در جهان؛ با وجود آزادی خرید و فروش و مصرف آن!
کم‌ترین شمار جرم و جنایت و زندانی؛ به طوری که زندان‌هایش دارند یک به یک به فرهنگسرا تبدیلِ کاربری می‌دهند و حتی از کشورهای همسایه، زندانی می‌پذیرد!!

از این پس باز هم به این موضوع خواهم پرداخت؛ گفتم که؛ دغدغه‌ام شده!
اما اینجا فهرستی است از نوشتارهای ویرگولیِ پیش از این که در این باب و در حواشیِ آن نگاشته‌ام:

همچنین اگر نوشته‌هایم را در این خصوص دوست داشتید شادان می‌شوم اگر این «نشر ویرگولی»‌ام را نیز ببینید:

فهرست نوشتارهای مرتبط:

و ادامه دارد...!