دلنوشته

***

ای زمین زیبا

تو مادر ما هستی

تو خانه ی ما امنیت ما آرامش ما امید ما وَ آرزوی ما هستی

ای زمین زیبا

تو به ما زندگی می بخشی غذای ما را تامین میکنی ما را تشنه رها نمی کنی و به ما هوا می رسانی

اما آیا ما قدردان تو هستیم؟

آیا به تو احترام می گذاریم؟

آیا از تو محافظت می کنیم؟

آیا برای مراقبت از تو تلاش می کنیم؟

ای زمین زیبا

تو بهتر از من پاسخ این سوالات را می دانی

اما من ، قدر نشناسی انسان ها را درک نمی کنم

من نمیفههم چرا جنگل هایت را نابود می کنیم؟

من نمیفهمم چرا دریاچه هایت را می خشکانیم؟

من نمیفهمم چرا حیوان هایت را می کشیم؟

من واقعا درک نمیکنم ، چرا در طبیعت زباله می ریزیم؟

ای زمین زیبا

من می دانم

با وجود تمام بی احترامی ها

با وجود تمام تخریب ها

تو توانایی ترمیم خودت را داری

اما انسان وظیفه دارد به تو کمک کند

انسان وظیفه دارد

سرعت آلودگی ها را کم کند

انسان وظیفه دارد

رفتار خود را اصلاح کند

انسان وظیفه دارد

در برابر نابودی ، ساکت ننشیند

ای زمین زیبا

من میخواهم در دنیایی سالم و پاک ، در کنار حیوانات و دیگر موجودات زندگی کنم

من میخواهم تو را شاد و سرحال تو را خرم و با طراوت ببینم

من میخواهم همیشه رنگهایت لبریز از زیبایی باشد

من میخواهم اهمیت تو را هر روز بیشتر بفهمم

من میخواهم فرزند خوبی برایت باشم

ای زمین زیبا

من به تو قول میدهم زباله در زمین رها نکنم

من به تو قول میدهم در آلوده کردن آب و هوا هیچ فعالیتی نکنم

من به تو قول میدهم از گوشت شکار استفاده نکنم

من به تو قول میدهم از فراوده های دامی ، کمتر استفاده کنم

من به تو قول میدهم در بازیافت دور ریزها تلاش کنم

من به تو قول میدهم تک تک درختان را دوست داشته باشم

من به تو قول میدهم مسئولانه با محیط زیست رفتار کنم

من به تو قول میدهم هیچ وقت فراموشت نکنم

ای زمین زیبا

من به تو قول میدهم همیشه مراقبت باشم...

***

ابوالقاسم کریمی

ورامین

جمعه – ۲۸ مهر ۱۴۰۲