نامه ای از آینده به تمام انسان های خود باخته…

ای انسان خود باخته،

ای بازنده ای که راه زندگی را گم کرده ای

ای کسی که در مرداب ناکامی فرو رفته ای

ای کسی که در منجلاب افسردگی غرق شده ای

هر رنجی که در این دنیای اندوه ناک بر تو گذشته است

وَ به هر غمی که در این زندگی غمناک ، مبتلا گشته ای

وَ هر مصیبتی که بر قلب دردکش تو تاخته است

وَ هر گره کوری که بر تار و پود سرنوشت تو پیوند زده شده است ،

نباید تورا ناامید کند

نباید تو را درمانده و ناتوان کند

نباید تو را دردمند و علیل کند

چرا که تو انسان هستی و قدرت تغییر داری

چرا که تو انسان هستی و فرصت برگشت داری

چرا که تو انسان هستی و بر عقل و خرد و تصمیم خود حکومت میکنی

ای انسان خود باخته

اراده کن

اراده کن

وَ از اعماق وجودت ، خودت را بخشش

وَ از کابوس های ترسناکت بیرون درآ

وَ از خواب سنگین خود بیدار شو

من میدانم ، میدانم که این کارِ آسانی نیست

اما تو توانایی تغییر داری

بیا

وَ به زندگی ات معنایی دوباره ، معنایی بهتر بیاموز

بیا…

_

ابوالقاسم کریمی

ورامین

چهارشنبه – ۳ آبان ۱۴۰۲