بساز جناب لینچ

چه مى شود اگر بيدار باشيد و خواب ببينيد؟! بساز جناب لينچ. باز هم فيلم بساز. هنر نيازمند فيلمسازى ديويد لينچ بزرگ هست. "بانوى نيلىِ شانگهاى" فيلم كوتاه تبليغاتى و سفارشى برند ديور. لينچ نقل مى كنه كه؛ "از ديور با من تماس گرفتنند و گفتند يك فيلم تبليغاتى ١٥ دقيقه اى مى خوايم، هرچى دوس دارى بساز فقط يه كيف دستى زنانه و برج مرواريد و شانگهاى قديم رو به نمايش بگذار." و لينچ با هوشمندى كم نظير، اثرى تماشايى ميسازه. اثرى كه لينچ از بودجه ى اسپانسر اش استفاده مى كنه تا باز هم دهن كجى كنه به استديوهاى فيلمسازى بزرگ. فيلمى با اتمسفر سورئال درباره ى زنى مرموز در اتاق ٨١٥ هتلى در شانگهاى چين. شماره ى اتاقى كه در عدد شناسى به معناى دريافت هديه اى گران بهاست. موزيك مرموز عضوى لاينفك از سينماى لينچ هست و كمك به ايجاد فضاى وهم آلود مى كنه. دوربين بر خلاف فضاى واقعيت كه ثابت هست، درون اتاق عامدانه آشفته ميشه و ناظر رويا. نورى كه فلش ميزنه و مرز واقعيت و رويا رو از بين مى بره. هديه اى به دست زن ميرسه. كيف زنانه ى گران قيمتى كه زن رو آشفته مى كنه. تماسى با حراست هتل و مأمورينى كه به اتاق زن مرموز ميان. زن با دوربين لو انگلِ در موضع ضعف هست و دچار حمله ى پنيك شده. براى كار اولين بار هست كه به شانگهاى اومده ولى دژاوو ( آشنا پندارى ) رو تجربه مى كنه، گويى قبلاً هم در چين بوده. به خاطره ى مبهمى سفر مى كنه. خاطره اى از شانگهاى قديم و بوسيدن معشوقه ى آسيايى كه به نورهاى نئون چين اگزوتيك امروزى ميرسه و موتيف گلى نيلى رنگ كه معشوق در گريز ناگزيرش به جا مى گذاره. زمان از بين رفته و عاشق، غرق در روياى عاشقانه است. اسلوموشن اينجا كاركرد داره، رويا به هم ريخته است و تصاوير واضح نيستن، معشوق محو ميشه. زن در ابتدا خاطره رو پس ميزنه و ازش مى ترسه امّا به هتل بر مى گرده و كيف گران بها رو باز مى كنه. عقده ى زن در كيف هست. همون گل نيلى رنگ مرد آسيايى. حالا كيف رو در آغوش مى گيره. فيلم شباهتى مضمونى به شاهكارِ كريستوفر نولان "تلقين" داره. طعنه آميزه كه ماريون كوتيارد بازيگر هر دو هست و در هر دو اثر مرز واقعيت و خيال رو گم مى كنه و چيزى در ضمير ناخودآگاه اش كاشته شده. اين يادداشت نسبتاً بلند تحليلى است براى فيلمى كوتاه از ديويد لينچ كه تنها ١٥ يا ١٦ دقيقه زمان داره. سپاس آقاى لينچ.