سنت آمبروز از آباء نخستین

سنت آمبروز ( 340 میلادی) بر این عقیده بود که دولت را خداوند مقرر کرده است و باید از فرمانروای سیاسی اطاعت کرد. حکومت چاره خخداوند برای کیغر گناه انسان است. فرمانروا نباید در مسائل مربوط به کلی سا دخالت کند زیرا این گونه مسائل در حوزه صلاحیت کلیسا قرار دارد. در کارهای معنوی فرمانروای غیر دینی هم مانند همه مردم فقط عضوی از کلیساست. اولیای کلیسا موظفند در صورت تخطی امپراطور او را مذمت کنند. آمبروز مالکیت را نهادی طبیعی دانست و اگر بدرستی بکار رود شر نیست. آزمندی انسان او را به تملک چیزها راه برد. بردگی نتیچه هبوط انسان و کفاره گناه است. از نگاه دین ارباب و برده برابرند جسم برده است و روح ازاد. و ممکن است برده آزادتر از ارباب باشد.