سیسرو از حقوقدانهای روم

سیسرو (۱۰۶ ق.م ) قانونن شناسی بسیار خوب و سیاستمداری آزموده بود که به مقام کنسولی روم رسیده بود. کتابهای وی به پیروی از افلاطون جمهور و قوانین نام داشت ولی به مهارت آنها نبود. بیان سیسرو از فلسفه رواقی روشن است.او گفت قانون طبیعیی وجود دارد که قانون اساسی جهان است و جاودانه و بیتغییر است. لازم نست بردگی لغو شود اما برده هم حقوقی دارد و باید ممحترم داشته شود. قانون ممکن است ناعادلانه کار کند و مردم ممکن است عادل نباشند ؛ هم قوانین برای آنکه عادلانه باشند باید با قانون طبیعی هماهنگ باشند؛ عقل سسلیم انسان ممعیار هماهنگی قوانین با قانون طبیعی است قانون طبیعی را هم خداونند مقرر کرده است.

فهم سیسرو از دولت و اهمیت آ در عالم نظر تا زمان ادموند برک  در سده هجدهم شناخته نشد. سیسرو میگفت: قانون اساسی مردم بر همه قوانین برتری دارد زیرا حاصل خردمندی و کوششهای نسلهای زیادی است؛ دولت نتیجه کار همه مردم است. سیسرو با هرگونه استبداد بشدت مخالف بود. او دولت مختلط را ترجیح داد  چون نمایانگر سه شکل حکومت میتواند ثبات را فراهم آورد . با ممرگ سیسرو دوران رشته تفکر سیاسی جدا از عقاید دینی ؛ تا ۱۲ سده از بین رفت.