درباره آزمون IELTS و خانه آیلتس آفرینش

این نوشته ابتدا قرار بود خیلی کامل‌تر و مفصل‌تر از اینها نوشته شه. اما از اونجا که من به تازگی آزمون آیلتس رو دادم و دارم روزهای اول مهاجرت رو تجربه می‌کنم که معمولا روزهای خیلی شلوغ و پر دردسری هستند و از طرفی هم می‌دونم که دغدغه مهاجرت و آیلتس دادن، این روزها دغدغه مشترک خیلی‌هاست، تصمیم گرفتم فعلا یه رشته توییت کوتاهی که در جواب یکی از دوستام نوشته بودم رو اینجا بازنشر کنم تا بعدا سر فرصت هم راجع به مراجعه به موسسه‌هایی که سعی دارند از این سد کوچک جلوی راه آدم‌ها برای مهاجرت یا تحصیل تو خارج از کشور یه نون‌دونی درست و حسابی برای خودشون بسازند و همین موضوع باعث می‌شه که برای شما از کاه کوه بسازند حرف بزنم و هم درباره اینکه اگه نخواید سراغ این موسسه‌ها برید و از طرف دیگه درگیر هزینه‌های سرسام‌‌آور معلم خصوصی هم نشید، چه راه حلی رو باید در پیش بگیرید براتون بنویسم. پس یه پست مفصل دیگه طلب شما.

راجع به #خانه_آیلتس_آفرینش یه توییت زده بودم و یکی از دوستان پرسیده بود که چرا این رو می‌گی. می‌خوام توی یه #رشته_توییت توضیح بدم که چرا معتقدم اگه می‌خواید #آیلتس بدید، نباید سراغ این موسسه و کلا موسسه‌هایی از این دست برید.

۱. خانه آیلتس آفرینش که سال‌های طولانی یکی از حرفه‌ای‌ترین مراکز آموزش آیلتس بود، چند سالی هست که با شروع موج جدید مهاجرت‌‌ها، رسالت اصلی خودش رو از زبان‌آموزی به بیشینه‌ کردن سود تغییر داده. این موضوع رو به سادگی می‌تونید توی گسترش شعبه‌هاش و استخدام‌‌های فله‌ای اساتیدش ببینید.

۲. بخش قابل توجهی از اساتید حرفه‌ای و با تجربه این مجموعه پر درآمد که با افزایش سرسام‌آور نرخ مهاجرت توی ایران، حالا سودده‌تر از همیشه هم شده، به دلیل پایین بودن نرخ حقوق‌ و دستمزد، در مقایسه با اونچه که به سادگی می‌تونند با شیوه‌های دیگه‌ای مثل تدریس خصوصی کسب کنند، ازش جدا شدند.

۳. همین باعث شده سازمانی که همه اعتبار و اسم و رسم خودش رو مدیون یک سری استاد آدم‌حسابی و کارکشته و دلسوز بوده، حالا، در حالیکه خیلی از اون آدم‌ها سال‌هاست اونجا رو ترک کردند، با اون برند و به کام خودش همچنان کسب سود کنه.

۴. ولی دلیل اصلی تویت من حرف‌های بالا نبود چون نحوه تعامل غیرمنصفانه بین کارمند و کارفرما سال‌هاست به چنان فرهنگ رایجی تو ایران تبدیل شده و انقدر ضعف‌های پرشماری داره که نمی‌شه به سادگی یه سازمان رو بخاطر همچین اتیتودی متهم کرد.

۵. مشکل از نگاه من از جایی شروع می‌شه که شما نه به عنوان یه کارمند برای استخدام بلکه به عنوان یه زبان‌آموز برای آماده شدن برای آزمون آیلتس به این موسسه مراجعه می‌کنید. از همون مرحله اول یعنی تعیین سطح، شما با یه مصاحبه کوتاه و غیرحرفه‌ای که در کمال بی تفاوتی انجام می‌شه مواجه هستید.

۶. این مصاحبه‌ها در اکثر مواردی که من تا امروز شاهد بودم سطح زبان‌آموز رو خیلی پایین‌تر از چیزی که واقعا هست ارزیابی می‌کنه. نگفته هم روشنه که یه همچین رویه‌ای با چه هدفی اتفاق میوفته. اینکه زبان‌آموز رو توی کلاس‌های پایین‌تری بشونند باعث می‌شه که بابت هر ترم هزینه‌های خیلی بیشتری ازش دریافت کنند و خب البته احتمالا زبان‌آموز هم خیال می‌کنه که اینجوری داره پایه‌ش قوی‌تر میشه!

۷. مشکل اما فقط پرداخت هزینه‌های اضافی بابت کلاس‌ها و کتاب‌هایی که قرار نیست هیچ آموزه ویژه‌ای برای شما داشته باشند نیست. مشکل اصلی گرفتن اعتماد به نفس زبان‌آموز و مهم‌تر از اون وقت ارزشمندش هست که با این رویه گاهی ماه‌ها بی‌دلیل پروسه مهاجرتش به تاخیر میوفته و درگیر گاها حتی درگیر داستان‌هایی می‌شه که اصلا نباید می‌شد.

۸. یه مشکل بزرگ جوین شدن به کانال‌های متعدد خانه آیلتس اینه که با به اشتراک گذاشتن انبوهی از اطلاعات و کتاب‌ها و منابع آیلتس در حالی که به نظر میاد داره به شما لطف می‌کنه ولی در عمل توی ذهن شما از کاه کوه می‌سازه و شما رو دچار این توهم می‌کنه که شما قراره کنکور بدید! حجم گسترده منابع که برگرفته از متدهای مختلف آموزش آیلتس هستند شما رو بیش از اندازه گیج می‌کنه. این در حالیه در نهایت این موسسه برای آموزش نهایی از هیچ کدوم از اونها استفاده نمی‌کنه و کتاب‌های خودش رو به شما می‌فروشه!

۹. از همه این‌ها که بگذریم، خانه آیلتس یه مشکل مشترک هم با اکثر موسسه‌های دیگه داره. اینکه توی این موسسه‌ها کسی گوشش بدهکار این نیست که شما هدف‌تون از دادن این آزمون چیه و در واقع مشکل اصلی اینه که کسی اصلا براش مهم نیست که شما برای عبور کردن از این مرحله به چه نمره‌ای توی این آزمون احتیاج دارید!

۱۰. اکثر فرایندها و پروسه‌ها توی این موسسه‌ها جوری طراحی می‌شند که انگار قراره همه نمره ۸ و ۹ بگیرند و فرق‌شون با بچه‌های پایین هالیوود هیلز مشخص نباشه! اکثر این موسسه‌ها عمدا یا سهوا شما رو وارد یه فضای رقابت با سایر زبان‌آموزها می‌کنند. جوری که گاهی بعد از یه مدت حضور توی این موسسه‌ها و شرکت کردن توی کلاس‌هاشون اصلا یادتون می‌ره که نیومدید توی این موسسه‌ها که نیتیو اسپیکر بشید یا انگلیسی رو شبیه فلان هم‌کلاسی‌تون حرف بزنید.

۱۱. شما فقط دارید می‌رید اونجا که حد نصاب نمره ویزای مد نظرتون رو کسب کنید و برید دنبال بقیه زندگی‌تون. همین. اگر به قدر کافی باهوش باشید وقت برای یادگیری بیشتر و فلوئنت شدن همیشه هست و اساسا اگر بدانید و آگاه باشید فرآیند فلوئنت شدن توی یه زبان خارجی خیلی بیشتر از اونی که در بدو امر به نظر میاد زمان‌بره و عموما هم توی محیط خیلی سریع‌تر و بهتر اتفاق میوفته.

۱۲. در نهایت می‌خوام بگم که وقت‌تون رو بیخود توی این موسسه‌ها به امید روزی که انگلیسی رو شبیه زبان مادری‌تون حرف بزنید و بنویسید و بفهمید هدر ندید. یه کم به انگلیسی حرف‌ زدن آدم‌هایی که سال‌هاست توی کشورهای انگلیسی زبانی مثل آمریکا یا کانادا زندگی می‌کنند نگاه کنید. حتی بخش قابل توجهی از تحصیل‌کرده‌هاشون هم نمی‌تونند انگلیسی رو بدون مکث و بی اشکال حرف بزنند. یادم هست یه زمانی متمم یه لینکی از اگه اشتباه نکنم یکی از مصاحبه‌های نسیم طالب گذاشته بود و راجع به همین موضوع یه پستی داشت که ببینید سطح انگلیسی حرف زدن یه استاد با سواد و تحصیل کرده که چند کتاب پرفروش به زبان انگلیسی داره چیه و خلاصه اینکه سطح انتظارتون رو یه کم بیارید پایین. ( بعدا اگه اون پست رو پیدا کنم اینجا اضافه می‌کنم، اگر هم کسی از بچه‌های متمم اینجا این پست رو می‌خونه و اون لینک رو داره لطفا توی کامنت‌ها بذاره که من به متن هم اضافه کنم. ممنون)

۱۳. اون وقت متوجه می‌شید که توی پروسه زبان‌آموزی بدترین اتفاق برای شما بعد از ترس از آزمون، درگیر ایده‌آل‌گرایی و پرفکشنیسم بودنه. آزمون آیلتس لزوما ارتباط مستقیم و معناداری با مهارت و توانایی‌های شما در زبان انگلیسی نداره. من البته نمی‌خوام مثل بعضی‌ها از آدم‌هایی که هیچ ایده‌ای راجع به این آزمون ندارند بگم که آیلتس هیچ ربطی به مهارت زبانی شما نداره. چون زیاد این حرف رو می‌شنویم و به نظرم این خیلی حرف اشتباهیه. اما چیزی که درباره‌ش شک ندارم اینه که آیلتس یه آزمون بی‌نهایت اولدفشنه که دهه‌هاست ساختار هیچ تغییری نکرده و من به جرات می‌تونم به شما بگم که برخلاف ادعاها اصلا آزمون استانداردی نیست. ولی اون جای بحثش اینجا نیست و خودش یه پست دیگه می‌طلبه.

۱۴. اما به هر حال در نظر بگیرید که بخش خوبی از موفقیت توی این آزمون وابسته به یه سری ترفند و تریک‌هایی هست که دقیقا شبیه تکنیک‌های تست‌زنی توی کنکور فقط به درد خود آزمون می‌خورند و هیچ کارکرد دیگه‌ای برای زندگی توی یه کشور انگلیسی‌زبان ندارند. در واقع می‌خوام اینو بگم که اگر بخواید آیلتس بدید، قراره بخش خوبی از کل زمانی که صرف آماده شدن برای این آزمون می‌کنید صرف مهارت چطور امتحان دادن بشه نه صرف زبان‌آموزی.

۱۵. در پایان می‌خوام بگم برای زبان‌آموزی هر چقدر که وقت بذارید کمه. سعی کنید تمام عمرتون درگیر یادگیری زبان بمونید. چون این پروسه انتهایی نداره و هر چی بیشتر براش وقت بذارید دنیاتون بزرگ‌تر خواهد شد. ولی برای آزمون آیلتس وقت‌تون رو توی این موسسه‌ها، مخوصوصا توی خانه آیلتس آفرینش تلف نکنید. اونها بخوان یا نخوان، قبول بکنند یا نکنند، از پایین آوردن اعتماد به نفس شما و سخت جلوه دادن کل این پروسه انتفاع مستقیم دارند و خیلی طبیعیه که مهاجرت کردن قرار نیست دغدغه اونها باشه.

قرار شد که یه پست دیگه طلب‌تون باشه ولی فعلا اگر بخوام فقط یه توصیه براتون داشته باشم اینه. مهم نیست که سطح فعلی زبان شما الان چیه. فراموشش کنید.

ماک بدید. ماک بدید. ماک بدید. ماک بدید. ماک بدید. ماک بدید. ماک بدید.

فقط و فقط چندتا آزمون ماک منظم و پشت هم رو برای یه بازه زمانی یک ماهه ثبت نام کنید. مهم نیست که دوتا یا سه تا یا بیشتر. خواهید دید که حتی بدون یک صفحه زبان خوندن نمره آزمون اولی‌تون با نمره آزمون آخری چقدر فرق خواهد داشت و مهم‌تر از همه اینکه بجای اینکه انبوهی از کتاب‌ها که شما حتی از نگاه کردن بهشون واهمه دارید ذهن شما رو نسبت به فاصله‌تون با نمره ایده‌آل‌تون بایاس کنه، با آزمون‌های شبیه‌سازی شده واقعی فاصله‌تون با نمره دلخواه‌تون رو متوجه می‌شید.

لینک توییت

https://twitter.com/ali_h7521/status/1444214889610895362?s=20