معدل الف بشیم ولی نرد نشیم! قسمت اول:

همیشه تو زندگیمون به آدم هایی برخورد کردیم که میتونن تمام جنبه های زندگیشونو درتعادل خوبی نگه دارند ولی این آدم ها چه فرقی با بقیه دارند و چجوری اینقدر خوب روی موضوعات مختلف و در کل زندگیشون تسلط دارند؟ در این رشته مقاله میخوام این مدل زندگی در زمان دانشجویی توضیح بدم.

خب بیاین از اینجا شروع کنیم که چرا به خودم اجازه دادم همچین مطلبی بنویسم؟ خدمتتون عارضم که در این شش ترم که دانشجوی دانشگاه خواجه نصیر بودم انواع معدل از 16.04 تا 19.17 و سرانجام با میانگین 17.84 تجربه کردم. پس هم میدونم چرا یک وقتایی زور میزنیم نمیشه و چرا یک وقتایی با کمی تلاش عادی میشه. علاوه بر این طیف وسیعی از دوستانی اطرافم هستند‌‌, از معدل های دوازده و مشروطی تا معدل های بالا نوزده. که تجربیات خودمو و نظرات اونارو باهم ترکیب کردم تا به این نتایجی که مینویسم برسم.

حالا شاید شما خصوصا اگر ترم یکی هستین براتون این سوال ایجاد بشه که اصلا معدل تو دانشگاه مهمه یا نه. باید بهتون بگم که این یک چیز کلی نیست که نسخه بپیچم و همه رو باهاش درمون کنم! برای هر کسی با توجه به خودش یک چیز صدق میکنه و کاملا به اهدافتون تو زندگی بستگی داره ولی طبق تجربم از کارآموزی هام میتونم بگم اگر دنبال این هستید که مستقیما بعد لیسانس وارد بازار کار بشید شاید اهمیت معدلتون چندان زیاد نباشه و بهتره بیشتر دنبال همون افزایش مهارت های مورد نیاز کار مد نظرتون برید تا خیلی خیلی درس خوندن. ولی من اینجا چندتا دلیل لیست میکنم که

معدل بالا به چه دردهایی میخوره:

1: امتیاز ارشد مستقیم: خب این شاید برای خیلیا کافی باشه که دنبال معدل بالا باشن تا کنکور ندن (البته می دونیم کنکور ارشد به وحشتناکی کنکور سراسری نیست ولی بازم نوید بخشه و پلن بی خوبیه)

2: امتیازهای بنیاد ملی نخبگان: خصوصا برای پسرها این مهمه چون امتیاز نخبگی خیلی بالا ممکنه سربازی کم و حذف کنه

3: اپلای راحت تر: ( که البته اینم به کشور مقصد و دانشگاه مقصد بستگی داره چون مثلا تو کشوری با سیستم GPA فردی که همه دروسشو کامل شده با فردی که همرو 16 شده فرق چندانی نداره) ولی خب برای قبولی در خیلی از دانشگاه ها هم معدل نقش حیاتی بازی میکند.

4: استخدامهای دولتی: بعضی شرکت ها و سازمان های دولتی شرط معدل دارند برای مثال معدل زیر 16 دولتی و ازاد زیر 17 اصلا قبول نمیکنن.

5: یادگیری بهتر: اگر بالا رفتن معدلتون به این معنی باشه که درساتونو دارید بهتر یاد میگیرید ( که برای همه صدق نمیکنه) پس چه بهتر که با سواد تر و مسلط تر به رشتتون هستید.

6 افزایش شانس استخدام: این مورد کلی نیست ولی گاها در بعضی شرکت ها ممکنه وقتی رزومه شخصی دقیقا مثل شما با هم مقایسه بشه و تنها فرقتون معدل باشه شانس شما و احترامی که براتون قائلن بیشتر بشه.

7: انتخاب واحد و کارهای آموزش: در بعضی دانشگاه ها اگر معدلتون بالاتر باشه نوبت انتخاب واحدتون جلوتره. حالا یعنی چی؟ استادای که خودتون میخواید راحت تر بهتون میرسه ساعت های بهتر و کلا برنامه تونو خودتون می چینید نه اینکه مجبور بشید هر چی مونده روش کلیک کنید. و اموزش هم عموما با بچه هایی که معدل بالاتر دارن راحت تر کنار میان. از نظر قانونی هم تفاوت هایی دارید مثلا افزایش سقف انتخاب واحد تا 24 واحد.

در اخر اضافه میکنم خیلی از موارد به تحقیقات بیشتر با توجه به سالی که این مطلبو میخونید یا دانشگاهی که هستید بستگی داره پس تحقیق و کسب اطمینان فراموش نشود.

این هفت مورد به ذهنم رسید ولی ممکنه شما دلایل دیگه ای داشته باشید که خوشحال میشم بنویسید.

پس همین اول این ذهنیتونو دور بریزید که معدل بالاتر یعنی بهتر و با سوادتر . هر کس به دلایل خودش راه های مختلفیو ممکنه انتخاب کنه و این مطلب از این جا با این فرض می شود که شما به هر دلیلی تصمیم گرفتید معدل خوبی کسب کنید.

منتظر قسمت دوم باشید ^_^