مهاجرت کنیم یا نه؟

دیروز تو دانشگاه سر کلاس سیگنال بحثی مطرح شد. یکی از دانشجوها پرسید استاد نظرتون چیه درباره اینکه ایران بمونیم یا با وضعیتی که هست مهاجرت کنیم؟

استاد جواب قاطعی داشت. ما نمیتونیم مهاجرت کنیم، مهاجرت سخته و غم غربت داره. باید بمونیم و کشور رو بسازیم.

یادم افتاد پارسال با تعدادی از دوستام دور هم جمع شده بودیم بعد از حدود ۶ ماه. یکی از بچه ها از فرنگ برگشته بود. برگشتن که نه اومده بود تو تعطیلاتش به خانواده سر بزنه. منم یک بار رفتم و برگشتم و با غم غربت آشنام.

این دوستم که اومده بود با هم حرف می‌زدیم و به یه جمله یکسان رسیدیم. اکثر ما وقتی میخواهیم مهاجرت کنیم انقدر درگیر کارای مهاجرت و ترجمه و ویزا و سفارت میشیم که یادمون میره اینجا بهش فکر کنیم که برای چی میخواهیم بریم؟ وقتی اونجا میرسیم اولین جمله‌ای که با خومون میگیم اینه که آیا کار درستی کردم؟ باید میومدم؟ خانواده‌م چی؟ دل کندن از اون همه دلبستگی درست بود؟ اینجا قراره چی گیرم بیاد؟ و هزاران هزار فکر از این دست.

شاید من اگر به جای استادم جواب میدادم اینجوری میگفتم.

بشین و با خودت فکر کن برای چی میخوای بری؟ اونجا غم غربت هست ولی بستگی به خودت داره که میتونی تحملش کنی یا نه؟ اونجا برات فرش قرمز پهن نکردن، کسی هم دم در منتظر نیست تو بری و بگن بیا اینجا با حقوق nهزار یورو در ماه کار کن. اونجا هم سختی خودش رو داره. دوری از خانواده و دوستان یک طرف، فرهنگی که هیچ آشنایی باهاش نداری طرف دیگه. و آدمایی که همیشه تورو یک خارجی میبینن اما اگر تو برای کشور اون‌ها فایده داشته باشی، مالیات پرداخت کنی، کار کنی و قوانین کشورشون رو مثل خودشون رعایت کنی به تو احترام میزارن.

اگر فکر میکنی اینجا کار پیدا نمیکنی پس آینده‌ای نداری بدون اونجا باید خیلی بهتر باشی تا کار رو به جای هموطنشون بدن به تو. اگر اینجا نمیتونی کاری برای آینده‌ت بکنی مطمئن باش اونجا هم نمیتونی.

آپدیت سال ۹۸

فکر کنم دوسالی از روزی که این پست رو نوشتم میگذره، این روزهای اخیر به دلیل قطعی اینترنت و هزارتا مشکل دیگه که من نیستم و از نزدیک نمیبینم پس نمیتونم حرفی ازش بزنم، همه میخوان که مهاجرت کنن. حالا نگیم همه ولی گروه زیادی که امید به موندن و ساختن وطن داشتن امیدشون رو از دست دادن و میخوان مهاجرت کنن. مهاجرت بد نیست، ولی سخته خیلی هم سخته. بدون برنامه ریزی و فقط یه جوری بریم نمیشه. چون تا وقتی آدم ایرانه میگه فقط میخوام برم راحت شم! ولی وقتی میاد میبینه اینجا یه جور دیگه‌س. نمیتونی بگی حالا بریم ببینیم چی پیش میاد. باید بدونی میخوای چیکار کنی.

آپدیت سال ۹۹

دوباره موضوع مهاجرت داغ شده، با هر مساله‌ای که پیش میاد یه موج جدید مهاجرت هم شروع میشه. تا اینجا که ۷ ماهه خارج از ایران زندگی میکنم راضیم ولی باز هم میخوام بگم اینجا سخته کنار اومدن با شرایط ولی اگر بخوای میشه باهاش کنار بیای، نشدنی نیست، مهاجرت کردن و ویزا گرفتن کار سختی نیست یه سری مدارک میخواد و اگر بخوای کاری مهاجرت کنی قطعا تخصص و مهارت و اگر دانشجویی باشه انرژی کافی برای درس خوندن. قسمت سخت مهاجرت اصلا گرفتن پذیرش و ویزا نیست قسمت سختش دوری از خانواده و سال‌ها خاطره‌س، آشنا شدن با آدم‌های جدید و فرهنگ جدیده. کنار اومدن با تنهایی(البته اگر متاهل باشی این مورد میتونه کمتر باشه یا بیشتر حتی). اگر از من بپرسید میگم مهاجرت خوبه با تمام سختی‌هاش من آرامش اینجا رو دوست دارم، اینکه ترس ندارم از اینکه بیمار بشم و میدونم که بیمه‌ای که هرماه کلی پول دارم بابتش میدم تمام هزینه‌های منو پوشش میده، میدونم وقتی دارم مالیات میدم اگر بیکار بشم دولت بهم هزینه زندگیم رو میده و ازم حمایت میکنه تا کار پیدا کنم. میدونم که لپ‌تاپی که میخوام بخرم همیشه ۲۵۰۰ یوروعه پس میتونم پولم رو جمع کنم و بهش برسم و خیلی چیز‌های دیگه که بهم کمک میکنه بتونم برای زندگیم و آینده برنامه‌ریزی کنم. چیزی که ایران نداشتم. ایران زندگی پر از وسیله و راحت‌تری رو داشتم اما اینجا آرامشم بیشتره.