پارکینسون یا فلج رعشه ای؟

بیماری فلج رعشه ای یا پارکینسون، بعد از آلزایمر دومین بیماری شایع مخرب عصبی به شمار می ره. اگه بخوایم به صورت ساده در اینباره صحبت کنیم؛ میشه گفت: "بیماری پارکینسون یکی از انواع بیماری های نورولوژیک است که در اثر این بیماری فرد به تدریج توانایی جسمی و روحی خود را از دست داده و در صورت عدم انتخاب راهکار درمانی مناسب با سرعت بیشتری بر شدت علائم آن افزوده می شود."

پارکینسون چیست

بیماری پارکینسون بر سیستم حرکتی بدن تاثیر کرده و عملکرد آن را مختل می‌کند. تغییر برخی سلول‌های خاص در مغز (نورون های دوپامینرژی موجود در ماده ی سیاه مغز میانی) باعث ایجاد این بیماری می‌شوند. نورون های دوپامینرژی مسئولیت مهمی بر عهده دارند و آن ساخت ماده‌ی شیمیایی مهمی به‌نام دوپامین است. دوپامین خود ماده ای است که با ارسال سیگنال به مغز (بخش کنترل‌کننده‌ی حرکات بدن در مغز) باعث می شود که مغز فرمان حرکت را به ماهیچه ها ارسال کند. در افراد مبتلا به پارکینسون این سلول های عصبی دیگر به درستی فعالیت نمی کنند و در نتیجه، ترشح دوپامین کاهش می یابد. نتیجه ی این روند این است که فرد در اعمال حرکتی دچار مشکل می گردد. این اعمال حرکاتی شامل مواردی چون: حرف زدن، نوشتن ،کارکردن، لباس پوشیدن و حتی پلک زدن می شود.

اکثر افراد مبتلا به پارکینسون در خانواده و منزل خویش نیاز به مراقبت در منزل یا یک نیروی پرستار در منزل دارند. این افراد یا نیروهای خدمات پرستاری می بایست با بیماری پارکینسون آشنایی داشته باشند. همچنین علائم بیماری پارکینسون را شناخته و بتوانند به موقع فرد بیمار را همراهی کنند.

علاوه بر علائم بیماری پارکینسون، برخی عوامل خطر این بیماری را افزایش میدن. البته هنوز این عوامل بصورت قطعی نبوده چرا که علل این بیماری به صورت کامل شناخته نشده است اما یک سری عوامل تا حدودی می توانند احتمال ابتلا به پارکینسون را افزایش دهند مثل: کهولت سن، سوابق خانوادگی ابتلا به این بیماری و سموم موجود در محیط زیست همه از عوامل تاثیر گذر در ابتلا به بیماری پارکینسون هستند.