گیتار الکتریک چیست؟ آشنایی با انواع گیتار الکتری

گیتار الکتریک نوعی گیتار است که از پیکاپ های الکترومغناطیسی برای تبدیل ارتعاشات سیم های خود به سیگنال های الکتریکی استفاده می کند. سپس می توان این سیگنال ها را با استفاده از پدال های افکت های مختلف یا انواع دیگر تجهیزات تقویت و دستکاری کرد. گیتارهای الکتریک معمولاً گردن نازک‌تر و بدنه سبک‌تری نسبت به گیتارهای آکوستیک دارند که نواختن آن‌ها را برای مدت طولانی آسان‌تر می‌کند.

انواع مختلفی از گیتار الکتریک موجود است که هر کدام ویژگی ها و سبک های نوازندگی خاص خود را دارند. برخی از انواع محبوب شامل گیتارهای جامد، گیتارهای نیمه توخالی و گیتارهای بدنه توخالی هستند. گیتارهای بدنه جامد رایج ترین نوع هستند و معمولاً از یک تکه چوب ساخته می شوند، در حالی که گیتارهای بدنه نیمه توخالی دارای بلوک مرکزی هستند اما همچنان دارای بال های توخالی در دو طرف هستند. گیتارهای توخالی کاملا توخالی هستند و صدای گرم تری نسبت به گیتارهای با بدنه جامد تولید می کنند.

به طور کلی، گیتارهای الکتریک طیف وسیعی از امکانات تونال و همچنین افزایش صدا و پایداری را در مقایسه با سازهای آکوستیک به نوازندگان ارائه می‌دهند. با وجود انواع مختلفی که می‌توانید از بین آنها انتخاب کنید، برای بازیکنان مهم است که مدل‌های مختلفی را آزمایش کنند تا مدلی را پیدا کنند که به بهترین وجه با نیازها و ترجیحات آنها مطابقت دارد.

تاریخچه گیتار الکتریک:

گیتارهای الکتریک نوعی گیتار هستند که از پیکاپ برای تبدیل ارتعاشات سیم ها به سیگنال الکتریکی استفاده می کنند. اولین گیتار الکتریک در اوایل دهه 1930 توسط نوازنده و مخترع Les Paul ساخته شد. در اواخر دهه 1940، شرکت هایی مانند فندر و گیبسون شروع به تولید مدل های خود از گیتار الکتریک کردند.

امروزه انواع مختلفی از گیتار الکتریک در بازار موجود است که هر کدام ویژگی ها و صدای منحصر به فرد خود را دارند. اینها شامل گیتارهای جامد، گیتارهای نیمه توخالی و گیتارهای بدنه توخالی هستند. گیتارهای جامد از یک تکه چوب ساخته می شوند و صدای روشن و شفافی تولید می کنند که برای موسیقی راک مناسب است. گیتارهای بدنه نیمه توخالی دارای یک بلوک مرکزی هستند که از بدنه آنها عبور می کند تا بازخورد را کاهش دهد و در عین حال رزونانس صوتی را حفظ کند. آنها به دلیل صدای گرم و ملایم خود در بین نوازندگان جاز محبوب هستند. گیتارهای بدن توخالی در داخل کاملا توخالی هستند و صدای گرم و غنی تولید می کنند که برای موسیقی بلوز ایده آل است.

به طور کلی، گیتار الکتریک نقش مهمی در تاریخ موسیقی مدرن بازی کرده است، زیرا به نوازندگان این امکان را می‌دهد که دامنه وسیع‌تری از نظر حجم و تنوع آهنگ نسبت به سازهای آکوستیک سنتی فراهم کنند.

از مدل های اولیه تا امروزی.

امروزه تعداد بی‌شماری از مدل‌های گیتار الکتریک وجود دارد، اما همه آنها از اولین مدل‌های طراحی شده در دهه 1930 سرچشمه می‌گیرند. این گیتارهای الکتریک اولیه برای تقویت صدا ساخته شدند و بنابراین بدنه ای محکم از چوب چند لایه داشتند. اولین مدل موفق تجاری، Rickenbacker "Frying Pan" بود که در سال 1931 معرفی شد.

در دهه‌های بعد، شرکت‌های دیگری مانند گیبسون و فندر تغییرات خاص خود را در طراحی گیتار الکتریک معرفی کردند. مدل Les Paul گیبسون در سال 1952 معرفی شد و به دلیل ساختار بدنه محکم و تطبیق پذیری آن با ژانرهای مختلف موسیقی بسیار محبوب شد. Fender’s Stratocaster نیز در سال 1954 با طراحی شیک عرضه شد که نحوه نواختن و نگه داشتن گیتار الکتریک مردم را متحول کرد.

امروزه انواع مختلفی از گیتارهای الکتریک از جمله بدنه توخالی، بدنه نیمه توخالی، بدنه جامد و هیبریدهای آکوستیک-الکتریک موجود است. هر نوع کیفیت آهنگ و ویژگی های نوازندگی منحصر به فردی را ارائه می دهد که سبک های مختلف موسیقی یا ترجیحات فردی را برآورده می کند. برخی از نمونه‌ها عبارتند از بدنه‌های توخالی Gretsch برای نوازندگان جاز یا Fender Telecasters برای نوازندگان کانتری. با گزینه های بسیار زیادی که امروزه در دسترس است، مهم است که بدانید قبل از سرمایه گذاری در یک گیتار الکتریک به دنبال چه هستید.

انواع گیتار الکتریک:

گیتار الکتریک یک ساز موسیقی است که از پیکاپ های الکترومغناطیسی برای تبدیل ارتعاشات سیم های خود به سیگنال های الکتریکی استفاده می کند. سپس این سیگنال ها از طریق یک سیستم صوتی برای ایجاد صدا تقویت و پردازش می شوند. انواع مختلفی از گیتار الکتریک وجود دارد که هر کدام دارای ویژگی های منحصر به فردی هستند که سبک ها و ژانرهای مختلف نوازندگی را برآورده می کنند.

رایج ترین نوع گیتار الکتریک گیتار جامد است. طراحی ساده ای دارد که از یک تکه چوب تشکیل شده که پیکاپ هایی روی آن نصب شده است. گیتارهای جامد صدایی روشن و برش تولید می کنند و در میان نوازندگان راک محبوب هستند. نوع دیگر گیتار بدنه نیمه توخالی است که دارای یک محفظه توخالی در بدنه خود می باشد. این طراحی نسبت به گیتارهای جامد رزونانس و پایداری بیشتری دارد و در عین حال خروجی بالای خود را حفظ می کند.

در نهایت، گیتار الکتریکی بدنه توخالی وجود دارد که شبیه یک گیتار آکوستیک است اما پیکاپ هایی روی آن نصب شده است. این نوع گیتار صداهای گرمی تولید می کند که برای ژانرهای موسیقی جاز یا بلوز به خوبی کار می کند. درک این انواع مختلف به نوازندگان مشتاق اجازه می دهد تا بر اساس ترجیح سبک و کیفیت صدای مطلوبی که از ساز خود می خواهند، ابزار مناسب را برای خود انتخاب کنند.

بدنه جامد، بدنه توخالی و موارد دیگر.

گیتار الکتریک بدنه جامد رایج ترین نوع گیتار الکتریک است. آنها از یک تکه چوب، معمولاً افرا یا خاکستر ساخته می شوند و بدنه ای محکم دارند که صدای متمایز آنها را می دهد. گیتارهای جامد را می توان برای نواختن ژانرهای مختلف از جمله راک، بلوز و متال استفاده کرد.

از طرف دیگر گیتارهای الکتریک بدنه توخالی دارای یک محفظه توخالی در داخل بدنه خود هستند که امکان طنین و پایداری بیشتر را فراهم می کند. آنها اغلب در موسیقی جاز و بلوز به دلیل لحن گرم و صدای صاف استفاده می شوند. گیتارهای الکتریک بدنه نیمه توخالی عناصری از طراحی بدنه جامد و بدنه توخالی را با هم ترکیب می کنند تا یک ساز همه کاره ایجاد کنند که می تواند طیف گسترده ای از سبک ها را اجرا کند.

انواع دیگر گیتارهای الکتریک عبارتند از: گیتار باریتون (که دارای مقیاس‌های بلندتر برای کوک پایین‌تر است)، گیتارهای با برد وسیع (که بیش از شش سیم دارند)، گیتارهای دوگرد (که دارای دو گردن با تعداد سیم‌های متفاوت هستند) و آکوستیک هیبریدهای الکتریکی (که کیفیت صدای یک گیتار آکوستیک را با قابلیت های تقویت کننده یک گیتار الکتریک ترکیب می کند).

پیکاپ و وسایل الکترونیکی:

گیتار الکتریک نوعی ساز موسیقی است که از پیکاپ برای تبدیل ارتعاشات سیم ها به سیگنال های الکتریکی استفاده می کند. سپس این سیگنال ها از طریق دستگاه های الکترونیکی مانند تقویت کننده ها و پدال های افکت ارسال می شوند تا طیف وسیعی از صداها را تولید کنند. انواع مختلفی از گیتار الکتریک وجود دارد که هر کدام صدا و ویژگی های خاص خود را دارند.

یکی از انواع محبوب گیتار الکتریک بدنه جامد است که به طور کامل از چوب جامد یا مواد دیگر ساخته شده است. نوع رایج دیگر گیتار الکتریک بدنه نیمه توخالی است که دارای یک بلوک مرکزی توخالی است که توسط چوب جامد یا مواد دیگر احاطه شده است. این طراحی اجازه می دهد تا صدای طنین انداز تری نسبت به یک گیتار با بدنه جامد داشته باشد، در حالی که هنوز در برابر بازخورد مقاومت دارد.

در نهایت، گیتار الکتریک بدنه توخالی وجود دارد که دارای یک محفظه کاملا توخالی است که صدایی شبیه آکوستیک تولید می کند. این نوع گیتار به دلیل داشتن صدای گرم و ملایم اغلب در موسیقی جاز و بلوز استفاده می شود. به طور کلی، درک انواع مختلف گیتار الکتریک می تواند به نوازندگان کمک کند تا ساز مناسبی را برای سبک نوازندگی و آهنگ دلخواه خود انتخاب کنند.

چگونه کیفیت صدا را تحت تاثیر قرار می دهند.

وقتی صحبت از کیفیت صدای گیتار الکتریک به میان می‌آید، چند فاکتور وجود دارد که در آن نقش دارند. نوع چوب به کار رفته در بدنه و گردن می تواند بر تن و استحکام ساز تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، چوب ماهون به دلیل رنگ های گرم و غنی خود شناخته شده است در حالی که افرا روشن تر و طنین انداز تر است.

پیکاپ های روی گیتار الکتریک نیز نقش بسزایی در کیفیت صدا دارند. پیکاپ‌های تک کویل صدای روشن‌تر و شفاف‌تری تولید می‌کنند، در حالی که پیکاپ‌های هامباکر صدای ضخیم‌تر و مخدوش‌تری ارائه می‌دهند. قرار گرفتن پیکاپ ها روی گیتار نیز می تواند بر خروجی آنها تاثیر بگذارد و بر صدای کلی تاثیر بگذارد.

در نهایت، نوع سیم های استفاده شده در گیتار الکتریک می تواند بر کیفیت صدای آن نیز تأثیر بگذارد. سیم‌های گیج ضخیم‌تر صدای سنگین‌تر و کامل‌تری تولید می‌کنند، در حالی که سیم‌های گیج سبک‌تر امکان نواختن آسان‌تر با صدای روشن‌تر را فراهم می‌کنند. در نهایت، همه این عوامل با هم کار می کنند تا صدای منحصر به فرد هر مدل گیتار الکتریک را ایجاد کنند.