پناهگاه من نوشتن است.
این گونه دوستت دارم
غم ت را دوست دارم
جمله های نگفته ات را دوست دارم
لبخند ندیده یِ حس شده ات را دوست دارم
هرچه گفته و نگفته درباره تو هست را دوست دارم
صدای ت را دوست دارم
مکانی که در آن حضور داری را دوست دارم
تو آنجایی
و آن جا
آن مکان
آن محیط
نمی داند که چقدر خوشبخت است
اما من می دانم
می دانم که در آن دَم خوشبخت ترین است
خوشبخت ترین خودش
و من هم آرزو دارم که خوشبخت ترین باشم.
ولی تا به این جای مسیر، آن مکانی که در آن حضور داری برنده شده است
ولی من قصد تسلیم شدن ندارم
و مصمم تر از دیروز
به این مسیر ادامه خواهم داد...
فاطمه _ پاکدل
۱۴٠۱۲۲
مطلبی دیگر از این انتشارات
Stay with me
مطلبی دیگر از این انتشارات
صدای درد عشق
مطلبی دیگر از این انتشارات
پشیمانی سودی ندارد...