تُو دوری!

دیگَر

نَه حَرف هایِ مُبهَمَت را داشتَم

نَه چَشمانَت را

نَه دَستانِ گَرمَت را

وَ نَه صِدایِ یَواشِ قَلبَت را

وَ خواندَنَت دَر سُکوتی عَمیق دَر فاصِلِه ای طولانی،چون زیباییِ هَمیشِگی اَت،خارِقُ العادِه وَ با شُکوه اَست!...