فراموشی....

فراموشی ، معجزه ایست که نصیب هر کسی نمی شود ...

فراموشی، مرهمی گرانقدر برای دل های شکسته است...

اما تو فراموش نمی‌شوی ، چه درست ، چه غلط تو فراموش نمی‌شوی ..‌.

بار ها گفته ام تو ریشه در جان من داری ...

تو خواستی که جوانه بزنی ...

تو به قلب خاک خورده ام روح زندگی بخشیدی ...

اما تو رفتی ...

به راحتی چیدن یک گل ، به راحتی خرد شدن گل های خشکیده ....

تو رفتی و جوانه های قلبم از تشنگی خواهند مرد ...

دیگر هیچ چیز نمی‌تواند سیرابشان کند...

آری ، آنها خواهند مرد و من یاد خواهم گرفت، زیستن درمیان سیاهی را ....

و در آخر زیستن بدون تو را ‌....

زیستن بدون تو مثل یک فراموشی ابدیست ....