شادی در محل کار چطور حاصل می‌شود؟ معجزه هدف، امید و دوستی

زندگی کوتاه‌تر از آن است که از محیط کارمان راضی نباشیم! با این حال بسیاری از ما در عمل طور دیگری رفتار می‌کنیم. تسلیم شرایط می‌شویم و با خودمان می‌گوییم فقط روزی 8 ساعت است؛ غافل از این که همین 8 ساعت، مهم‌ترین ساعت‌های روز و مهم‌ترین روزهای زندگی ما را تشکیل می‌دهند! از کار فرار می‌کنیم و به تفریح پناه می‌بریم. اصلاً مگر قرار است در محل کار خوش بگذرد؟ شاید باورش سخت باشد؛ اما باید بگویم که بله! در محیط کار باید به شما خوش بگذرد. نباید 8 ساعت در روز را در جایی بگذرانید که فقط تحملش می‌کنید و ترجیح می‌دهید هر جای دیگری باشید، جز آنجا.

تعداد کسانی که در محل کار به آنها اعتماد دارید یا (قلباً) برایشان احترام قائل هستید، چند نفر است؟ لابد در کنار بقیه همکارانتان احساس ناامنی می‌کنید و مراقب حرف زدنتان هستید؛ مبادا حرفی بزنید که بتوانند از آن علیه شما استفاده کنند. کمی بیشتر فکر کنید؛ صبح‌ها به زور از رختخواب خارج می‌شوید و بی‌صبرانه منتظر آخر هفته هستید. اگر بی‌خوابی و بی‌اشتهایی هنوز به سراغتان نیامده، خوشحال نشوید! اگر با همین شرایط به کار ادامه بدهید، به زودی به بی‌خوابی و بی‌اشتهایی هم مبتلا می‌شوید.

دقت کنید که همه این‌ها به رضایت شغلی برمی‌گردد و مراتب رضایت شغلی، بسیار پایین‌تر از شادی در محل کار است. پس اگر در چنین محیطی کار می‌کنید، تا رسیدن به رضایت شغلی راه زیادی در پیش دارید. به عقیده من فرار کردن چیزی را حل نمی‌کند؛ بلکه برای خوشحال بودن، باید به سمت چیزی دوید: کار معنی‌دار، چشم‌انداز امیدوارکننده و الهام‌بخش از آینده، و همکارانی که از معاشرت کردن با آنها لذت می برید.

افرادی که از محل کار خود راضی هستند و از کار کردن احساس خوشحالی می‌کنند، با انگیزه و تعهد بیشتری کار می‌کنند و عمیقاً با کار خود درگیر می‌شوند. ممکن است در یک دوره کوتاه احساس شادی شما را فرا بگیرد و با تمام توان کار کنید؛ اما این دوره موقتی باشد و بعد از مدتی احساس بدبختی کنید. تفاوت در کجاست؟ چه چیزهایی منجر به کسب رضایت طولانی مدت از کار می‌شود؟ شاد بودن در محل کار چطور حاصل می‌شود؟ می‌توانیم انتظار داشته باشیم که شادی در محل کار را تجربه کنیم؟

انسان در هر کاری به دنبال معنا می‌گردد و اگر آن را نیابد، به زودی انگیزه‌های خود را از دست می‌دهد. ویکتور فرانکل روانپزشک اتریشی در کتاب «انسان در جستجوی معنا» می‌گوید که آنچه انسان را حتی در بدترین شرایط به حرکت وامی‌دارد، هدف است. اگرچه داستان کتاب او در اردوگاه‌های کار اجباری کره شمالی رخ می‌دهد، اما این قاعده را می‌توان به تمام دوره‌ها تعمیم داد: انسان تلاش می‌کند تا به زندگی روزمره خود معنا ببخشد، مهم نیست که کجا است و در چه شرایطی قرار دارد.

یک بار دیگر جمله اول این مطلب را تکرار می‌کنم: «زندگی کوتاه‌تر از آن است که از محیط کارمان راضی نباشیم!» هیچ چیز ارزش آن را ندارد که آرامش روحی شما را بر هم بزند. خودتان را بیشتر دوست داشته باشید! برای این که بدانید شاد بودن در محل کار چگونه حاصل می‌شود، متن کامل مقاله را در وبلاگ آوات مطالعه کنید.

برگرفته از کتاب چگونه در محل کار شاد باشیم نوشته آنی مک‌کی