چه رنگی به نوشته تان می پاشید؟

رنگ ما حال ماست. همان طور که یک نقاش با یک رنگ بی حال و کم جون نمی تواند بنویسد نویسنده هم با بی حالی نمی تواند بنویسد.
اگر دقت کنید حال هر نویسنده ای را در میان عبارات فشل یا لغات دهن آب بندازش می توانید دریابید.
مثلا در نوشته ی پنج راهکار برای ترامپ شدن نویسنده یک حس سرخوشی داشته که آن را در قالب یک طنز سیاسی بیان کرده.
یا متن نوشته ی من برم هیشکی تنها نمی شه... کاملا نشان دهنده ی قولنج روحی نویسنده است.

آیا شما هم تا به حال به خاطر ارضای حسی خاص، به نوشتن رو آورده اید؟