مهمان ویژه امروز: مــــانگا

مانگا جان، خودت را معرفی می‌کنی؟

کُنیچیوا!

گِنکی دِسکا؟

فکر کنم از همین الآن فهمیدی من از کجا هستم!

ژاپن؟

آفرین! درست حدس زدی!

سرزمین خورشید تابان: ژاپن.

نامم مانگاست و مانگاکا مرا به دنیا می‌آورد. سال‌هاست که جزئی از بزرگ‌ترین صنعت کشورم هستم و تقریباً بچه جنگ محسوب می‌شوم، چون بعد از جنگ جهانی کلی طرفدار پیدا کردم.

شاید باورت نشود اما بیشتر قصه‌های جذابی که فیلم یا سریال آن‌ها را تماشا کردی، برمبنای من ساخته شده‌اند. بگذار درگوشی بگویم، حتی خواهر کوچک‌ترم، انیمه، را از روی من می‌سازند. خلاصه که خیلی کلّه گنده‌ام اما خیلی‌ها نمی‌دانند.

می‌توانی کمی از ظاهرت برایمان بگویی؟

نمی‌خواهم از خودم تعریف کنم، اما آنقدر زیبایم که نگو و نپرس! تصاویر جذابی دارم که با حباب‌هایی در کنارشان، قصه می‌گویند. همه طوری نگاهم می‌کنند، انگار از قلب یک فیلم کلاسیک و با کلاس سیاه و سفید درآمده‌ام. درست است که مانند رقیب‌های خارجی‌ام، مانهوا، مانها و کمیک تصاویرم رنگی نیستند، اما اصولاً جزئیات زیادی دارم. شخصیت‌هایی که در من قدم می‌زنند، چشم‌های درشت، زیبا و خاصی دارند که برای طراحی، وقت زیادی از مانگاکا گرفته‌اند.

تازه می‌توانم لباس‌های ژانرهای خاص و متفاوتی را بپوشم. نمی‌توانی تصور کنی در هر لباس چقدر خوش تیپ و اصیل می‌شوم! می‌توانم برای هرکسی همانطور تیپ بزنم که دوست دارد! می‌خواهی لباس‌هایم را ببینی؟

حتماً! من دوست دارم بیشتر با تو آشنا شوم...

پس با من بیا تا کمد لباس‌هایم را نشانت دهم:

کودومو: با نمک‌ترین و کوچک‌ترین لباسم کودوموست. وقتی این را می‌پوشم شبیه یک بچه شش تا ده ساله با ادب می‌شوم و با تای و سورا دیجیمون‌هایم را کنترل می‌کنم. گاهی هم همراه پوکمون در دل داستان می‌دوم.

شونن: این لباس پسرانه را خیلی دوست دارم. بارها آن را پوشیده‌ام و می‌توانم بگویم که هیچ وقت از آن خسته نمی‌شوم. شونن احساس هیجان و ماجراجویی دارد. وقتی آن را می‌پوشم یک پسر ده تا هجده ساله در من متولد می‌شود که قهرمان بزرگی است. او مبارزه می‌کند و دوستان زیادی دارد؛ کسانی که در کنارشان بزرگ می‌شود و کلی چیزهای مختلف یاد می‌گیرد. وقتی این لباس را بر تن دارم، گاهی مانند سوباسا شوت می‌زنم و گاهی مانند گوکو احساس قدرت می‌کنم. من می‌توانم با لوفی کش بیایم و همراه ناروتو یا ایزوکو میدوریا مبارزه کنم. البته ناگفته نماند که گاهی کاری می‌کنم از خنده دل درد بگیری، مانند زمانی که گینتاما شخصیت اصلی می‌شود! گاهی هم کاری می‌کنم، در تلاش برای حل یک معمای غم‌انگیز، اشک به سراغت، بیاید. مخصوصاً وقتی به سرزمین موعود می‌رسی... .

شوجو: بیا این لباس را با احتیاط بپوشیم! پرنسسی و زیباست، پس باید حواسم باشد که پاره نشود! دخترهای نوجوان ده تا هجده سال، این را خیلی دوست دارند. وقتی با لباس شوجو وارد یک مهمانی می‌شوم باید حواسم باشد خیلی خودم را در خیال و احساسات رها نکنم، وگرنه ممکن است یک لحظه غافل شوی و ببینی، عاشقم شدی! مانند یونا، دختری از سپیده دم، که با موهای قرمز و آتشین و داستان جالب و خنده‌دارش همه را با خود همراه می‌کند. وقتی با میساگی آن لباس خوشگل خدمتکاری را می‌پوشم، احساس می‌کنم انگیزه و تلاشم چند برابر شده است. مایای ماسک شیشه‌ای هم که دیگر نگو و نپرس، وقتی شروع به بازی می‌کند، قلبت را می‌لرزاند.

سنین: حالا بگذار کمی به سن واقعی‌ام نزدیک‌تر شویم! کمی واقعی‌تر و خشن‌تر به نظر می‌آیم، اینطور نیست؟ مردهای بالای هجده سال طرفدار این تیپ هستند.

می‌توانم یک قهرمان تاریخی_حماسی، مانند ماکوتو باشم یا مثل مرد تک مشتی در عین اینکه همه را می‌خندانم، ابرقهرمانی خاص و قدرتمند شوم. می‌توانم یک داستان فلسفی عالی مانند به سوی ابدیت را پرورش دهم یا همراه ریوک، اِل و لایت، انسان بودن را زیر و رو کنم.

وقتی لباس سنین می‌پوشم یعنی می‌توانم با شمارش‌های کانکی وقتی در توکیو غول شکنجه می‌شود، کنار بیایم. شاید باورت نشود اما به تازگی آنقدر با لباس سنین قدرتمند شده‌ام که نه تنها به تایتان‌ها، بلکه به تمام رده بندی‌ها حمله کرده و رتبه اول را کسب کرده‌ام.

حالا بیا نگاه سریعی به دیگر لباس‌های کمدم بیندازیم. این زره را با تفنگم برای اکشن بودن می‌پوشم و این کفش‌ها برای ماجراجویی است. این کیمونو و یوکاتا را هم برای قدم زدن در تاریخ کنار گذاشته‌ام. این ماسک ترسناک هم خیلی برایم مناسب است. آن لباس کاراته را هم برای مبارزه‌هایم کنار گذاشته‌ام. یک لباس راحت هم دارم که برای جلسه‌های روانشناسی می‌پوشم. یونیفرم مدرسه‌ام هم که مشهور است. این لباس فضایی را هم برای بودن در دنیای علمی_تخیلی نگه داشته‌ام. گاهی این لباس‌ها را باهم سِت می‌کنم که نتیجه اصولاً عالی است، چون من سلیقه بی‌نظیری دارم!