روش های درمان بیش فعالی


بیش فعالی چیست؟

بیش فعالی یا ADHD یک نوع اختلال روانپزشکی در کودکان است. این اختلال تاریخچه طولانی دارد. براساس مطالعات انجام شده از هر ۱۰۰ کودک 5 کودک به ADHD مبتلا است. بهتر است بدانید که ADHD در پسران سه برابر دختران است. مشکل بیش فعالی در کودکان از قبل از هفت سالگی شروع می‌شود.

علایم بیش فعالی یا ADHD چیست؟

یکی از علایم ADHD مشکل در توجه و تمرکز است. این اختلال سبب افت تحصیلی کودک می شود. از طرفی فعالیت کودک در اثر ADHD بیشتر خواهد شد. فعالیت بیش از اندازه کودکان سبب تنبیه شدن و انزوای اجتماعی آن ها می شود.

از طرفی کودک در اثر این اختلال قبل از فکر کردن به کاری آن را انجام می دهد. انجام یک عمل قبل از فکر کردن به آن سبب صدمه به کودک و اطرافیان آن خواهد شد.  والدین باید متوجه این قضیه باشند که رفتار کودک در کنترل خودش نیست. در این صورت والدین باید در اسرع وقت نسبت به درمان کودک خود اقدام کنند.

روش های درمان بیش فعالی

ADHD یک نوع اختلال عصبی رفتاری به حساب می آید. این نوع اختلال از طریق علائمی از قبیل حواس‌پرتی، دمدمی مزاج بودن و بی توجهی شناسایی می شود. شیوع این بیماری در بزرگسالان کمتر از کودکان است. این بیماری می ‌تواند در وظایف خانه داری، مدرسه، کار و روابط اختلال ایجاد کند. فرد مبتلا با به کارگیری روش های مختلف درمان باید به مقابله با این بیماری بپردازد.

کودکان مبتلا به بیش فعالی دچار چالش های رفتاری می شوند. مدیریت این چالش ها برای والدین بسیار سخت است. بزرگسالان مبتلا به ADHD احساس بی قراری و ناآرامی می کنند.

از طرفی بزرگسالان مبتلا دمدمی مزاج هستند بنابراین بزرگسالان ممکن است تصمیم های عجولانه بگیرند که زندگی آنها را به طرز نامطلوبی تحت تاثیر قرار دهد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به ADHD  در برنامه ریزی، تصمیم گیری و تنظیم عواطف دچار مشکل می‌شوند.

روش های درمان بیش فعالی به  صورت دارویی، روان درمانی و یا ترکیبی از از این دو روش است. درمان دارویی بر اساس داروهای محرک عصبی و غیر محرک است. اما درمان های غیر دارویی شامل موارد زیر است:

  • گفتار درمانی
  • رفتار درمانی
  • درمان شناختی رفتاری
  • مداخله در مدرسه
  • خانواده درمانی
  • آموزش مهارت های اجتماعی
  • آموزش مدیریت والدین
آیا بیش فعالی ژنتیکی است؟

بر اساس مطالعات انجام شده ADHD  می تواند زمینه ژنتیکی و یا زمینه محیطی داشته باشد. جالب است بدانید که احتمال مبتلا شدن به بیش فعالی در دوقلوهای همسان نسبت به دوقلوهای غیر همسان بیشتر است. در واقع هیچ ژن خاصی مسئول انتقال ایجاد ADHD نیست. تصور می شود این بیماری با ژن های ناشناخته مختلفی در ارتباط است.

گذشت زمان چه تاثیری بر بیش فعالی دارد؟

اختلال بیش فعالی با گذشت زمان و افزایش سن بهتر می شود. در برخی موارد ممکن است ADHD در بزرگسالی هم ادامه پیدا کند. در بزرگسالی بیش فعالی کمتر می شود اما در مقابل رفتارهای تکانشی، ریسک پذیری و کاهش تمرکز بیشتر خواهد شد.

این مسئله سبب اختلال در یادگیری، کار و نحوه ارتباط فرد با دیگران می‌شود. جالب است بدانید که اضطراب، کاهش اعتماد به نفس، افسردگی و سوء مصرف مواد در بزرگسالان مبتلا به ADHD رایج است.

علت بروز بیش فعالی

به نظر می رسد که یکی از عوامل ایجاد بیش فعالی ژن است، اما اگر مادر در حین بارداری یا زایمان دچار مشکلاتی از قبیل مصرف مواد یا دارو، عفونت های مغزی، وزن کم نوزاد حین تولد، شرایط استرس زا و در  ارتباط با سموم باشد احتمال ایجاد ADHD در کودک بیشتر خواهد شد.

بر اساس مطالعات انجام شده تفاوت هایی در ساختار مغز فرزند مبتلا به ADHD نسبت به سایر فرزندان وجود دارد. در مقابل عوامل محیطی در تشدید اختلال ADHD بسیار تاثیر گذار است.

درمان ها چقدر بر بیماری بیش فعالی موثر هستند؟

بهتر است بدانید که در رابطه با درمان های دارویی تحقیقات کمی انجام شده است. بنابراین تنها داروهای معدودی برای درمان ADHDتجویز می شود. معمولا میزان داروی تجویز شده در بزرگسالان بیشتر از کودکان خواهد بود. شما با کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با ADHD راحت می توانید آن را کنترل کنید.

برای رفع این مشکل شما می توانید با اطرافیانتان صحبت کنید. برای این منظور می توانید از آنها بپرسید که شما را چطور می بینند. شما می توانید در رابطه با نکاتی که شرایط شما را بهتر یا بدتر می‌کنند از اطرافیانتان سوال بپرسید. شما می توانید کارهایی که به شما کمک می‌کنند را انجام دهید.

برای مثال برای نظم بخشیدن به کارهای تان می توانید یک لیست تهیه کنید و  یادداشت روزانه بنویسید. برای جلوگیری از فراموشکاری می‌توانید موارد مهم را بر روی کاغذهای چسب دار نوشته و در معرض دید خود قرار دهید. یکی از راه های تخلیه انرژی ورزش کردن است.

شما با انتخاب ورزش مورد علاقه خود می‌توانید انرژی خود را تخلیه کنید. از مواردی که شرایط را برای شما سخت می کند دوری کنید. این موارد ممکن است شامل بحث و مشاجره با دیگران و مصرف الکل یا مواد باشد. با رعایت این موارد می توانید به بهبود علایم ADHD کمک کنید.

فرزند مبتلا به بیش فعالی چه علائمی را تجربه می کند؟

چنانچه به ADHD  مبتلا هستید متوجه بی دقتی خود خواهید شد. به عبارت دیگر به جزئیات توجه خاصی ندارید و حواستان به راحتی پرت می شود. چنانچه به بیش فعالی مبتلا باشید نمی‌توانید به مدت طولانی به صحبت سایرین گوش کنید. به همین خاطر مرتب حرف دیگران را قطع می کنید و وسط حرف آن ها می پرید.

در برخی موارد در مواقعی که نباید چیزی بگویید شروع به صحبت کردن می کنید. همچنین برای شما اطاعت کردن از دستورالعمل خاصی مشکل است. شما نمی توانید به کارهایتان نظم و ترتیب دهید. در بیشتر مواقع کارهای زیادی را همزمان شروع کرده و بدون اینکه به پایان برسانید آنها را رها می کنید.

اگر به ADHD مبتلا باشید تحمل انتظار کشیدن را نخواهید داشت. شما بیشتر از اطرافیانتان ناآرام و بیقرار هستید. یکی دیگر از علائم بیش فعالی فراموشکاری است. همچنین در بیشتر مواقع کارها را بدون فکر و تامل انجام می دهید که این امر سبب می شود شما به دردسر بیفتید.

منبع: مجله اینترنتی باروشاپ