مجلس نو و هیئات عزاداری

۱- اگر چه هنوز برخی‌ها مخالف هستند و استدلالات‌شان گوش زمین و زمان را پر می‌کند اما اسلام دین سیاسی است. هیئات مذهبی سیاسی هستند. سیاست و سیاست ورزی و توجه به حاکمیت و اجتماع از مولفه های جدایی ناپذیر اسلام و مکتب علوی است. حرکت حضرت حسین علیه‌السلام و تقریبا کلیت ماجرای شهادت ایشان با همه اطرافش یک ماجرای سیاسی اجتماعی در پارادایم آن زمان بوده است.

۲- هیئات عزاداری و سوگواری برای سید و سالار شهیدان وجهه های اجتماعی و سیاسی مختص به خود را دارد. انقلاب اسلامی به مثابه یک موجود زنده مولود هیات عزاداری است. اکثر حرکات اصلاحی شیعی از هیئت ها شروع شدند و هیات نقطه شروع تحولات اجتماعی و سیاسی در ایران حداقل معاصر هستند.

۳- انتخابات مجلس شورای اسلامی پیش‌رو است. ناراضیتی عمومی از نحوه مدیریت کشور و بی‌توجهی جریان پیروز در چند انتخابات اخیر به مسائل مهم، مردم را سخت آزرده است. به عنوان فردی که اخبار را دنبال می‌کند و کم و بیش در جریان امور کشور و مدیریت و نحوه اتخاد تصمیمات قرار می‌گیرد شاید جمله ی مرحوم امام راحل برای حقیر تجسمی دیگر داشته باشد؛ «مجلس در راس امور است».

۴- امروز چه کسی است که از وضعیت بازار رضایت داشته باشد؟ سیاست خارجی و آموزش و پرورش، آموزش عالی و وزارت جهاد کشاورزی چه وضعیتی دارد؟ اگر بگویم ریشه اکثر مشکلات و کندی امور و بی‌توجهی به سایر بخش ها ریشه در مجلس شورای اسلامی دارد، گزافه نگفته ام. نماینده مجلسی را تصور کنید که دغدغه و مطالبه اش از وزیر و وزارتخانه به جای توسعه صنعت کشاورزی، اخذ منابع و تسریع پرداخت وام برای فرد خاصی با شرایط ویژه باشد.
نماینده‌ای را تصور کنید که وزیری را به مجلس می‌کشاند برای سوال. چندین هفته وقت و انرژی آن وزیر و وزارتخانه برای اقناع نماینده به هدر می‌دهد و تهِ خواسته اش نه مردم است، نه شهرش و نه حتی اقوامش؛ دغدغه اش هماهنگی مدیرکل حوزه‌ی انتخابیه اش است که منویاتش را در استان و خصوصا انتصابات برای انتخابات پیاده سازی کند.

شاید باور نکنید در چنین فضایی آن نماینده دغدغه‌مند و مردم‌دار دیگر کاری از دستش بر نمی‌آید چرا که اصلا فرصت طرح و بحث به آن صورت پیدا نمی‌کند وقتی کمی آن‌طرف تر برگه استیضاح وزیری در دست برخی نمایندگان می‌چرخد تا بتوانند فلان مدیرکل و فلان مدیر منطقه و فلان فرد خاص را به وزارتخانه‌ای بچپانند.
و آن نمایندگان خوب می‌دانند رای اعتماد نصف + ۱ یک رای است اما استیضاح فقط با ۱۰ امضا به حدنصاب قانونی می‌رسد. چه فرصتی ازین بالاتر برای امتیاز گیری به نفع منافع اقلیت و رفع امورات شخصی و فراهم آوردن امیال شخصی؟

۵- هنوز صحبت های جناب پناهیان در خصوص لایحه شفافیت آرای نمایندگان مجلس در شبکه های اجتماعی داغ است. مجلس زیر بار شفافیت آرا نرفت.

۶- قطعا در این مجلس نمایندگان خوب و شریف کم نیستند. می‌شناسم نماینده‌ای را که در طول ۴ سال گذشته حتی یک خواسته شخصی از هیچ وزیر و معاون و ... نداشته و صرفا کار مردم را پیگیری می‌کرده است. اشکالات وزارتخانه ها را دلسوزانه تذکر و در کمیسیون جهت رفع موانع قانونی کارهای آنها تلاش می‌کرده است. اما اشکال کار فضای غالب عده‌ای پر سر و صدا و کاسب [سیاسی و اقتصادی و ... ] است.

۷- کار #مجلس_نو همین است.فضای غالب در مجلس شورای اسلامی را تغییر دهد. جنس آدم هایی که وارد مجلس می‌شوند را تغییر دهد و مجلس را طوری نو کند که مجددا در راس امور قرار گیرد.

۸- هیات عزاداری خصوصا مراسمات بعد از عاشورا تا آخر صفر فرصت مناسبی است. مجالس هفتگی و مناسبتی و گعده‌های قبل و بعدش، منبرهایش و ... همه و همه فرصت شروع تحول در اداره کشور است. فرصت را غنیمت شمارید. انسان های توانمند در عرصه های مختلف را شناسایی کنیم. آن ها را برای کاندیداتوری در مجلس دعوت کنیم. جوانان را برای حضور و فراهم ساختن مقدمات حضور تشویق کنیم.

معیار و شاخصه #نماینده_تراز را بررسی کنیم. با وضع موجود تطبیق دهیم و اصلاح کنیم. دور نیست نماینده‌ای از همین مجلس که حال تجربه‌خوبی نیز دارد، با اصلاح روند و برنامه کاری‌اش بتواند خود را به نماینده تراز نزدیک و در مجلس نو میدان داری کند.

فرصت انتخاب شدن و در معرض انتخاب قرار گرفتن را برای چهره های جدید فراهم کنیم. مجلس‌نو از گروه سیاسی و جریان انتخاباتی درون نظامی باشد فرصت مغتنمی است برای محکم برداشتن گام دوم انقلاب اسلامی.