داستان اولین شیمی درمانی برای درمان سرطان چی بود ؟

برای مدت طولانی، تنها روش های مبارزه با سرطان، برداشتن تومور با عمل های جراحی و یا پرتودرمانی بود که هر دوی این روش ها، سلول های سرطانی را به صورت موضعی از بین می بردند اما سرطان را ریشه کن نمی کردند.

داستان اولین شیمی درمانی، به یک پاتولوژیست یهودی تبار به نام سیدنی فاربر برمی‌گردد که در آزمایشگاه زیرزمینی یک بیمارستان در حال بررسی بافت ها و سلول های اجسادی که به آزمایشگاه آورده می‌شدند بود.

فاربر متوجه شده بود که اگر اسیدفولیک برای بیماران دارای کم خونی ناشی از سوء تغذیه تجویز شود، خون آنها به حالت طبیعی برمی گردد.

برای اولین بار، فاربر مقداری اسیدفولیک را به گروهی از کودکان مبتلا به لوسمی (سرطان خون) تزریق کرد که این کار منجر به بدخیم شدن سرطان در آن کودکان شد. این کار باعث برانگیخته شدن خشم متخصصان اطفال بیمارستان شد. اما یک سوال مهم ذهن فاربر را به خود مشغول کرد: “اگر با یک داروی ضد فولات ذخیره اسید فولیک خون را کاهش می داد، آیا می توانست لوسمی را مهارکند؟”

اولین فردی که این داروی ضدفولات به اسم آمینوپترین (اولین داروی شیمی درمانی) را دریافت کرد، یک کودک دوساله مبتلا به لوسمی به نام رابرت سندلر (که امیدی به نجاتش نبود) بود. استفاده از این دارو باعث شد، سرطان این پسر دو ساله فروکش کند و امیدی برای درمان سرطان با این روش جدید شود.

بنابراین کشف داروهای شیمی درمانی جدید و تمام افرادی که با این روش بهبود پیدا کردن را، مدیون زحمات خستگی ناپذیر این دانشمند بزرگ هستیم.

نویسنده : زهرا نصاب زاده