پایان سلطه بیت کوین با اتریوم 2

یکی از بحث برانگیزترین موضوعاتی که در محافل نوآوری مطرح می­شود این است که درنهایت کدام جفت از شبکه های بلاکچین و ارز (به عنوان مثال شبکه بلاکچین بیت­کوین و ارز بیت­کوین) بر سایر جفتها تسلط پیدا خواهند کرد. هر چند از ابتدای شکل گیری موج ارز های دیجیتال انتخاب اکثریت فعالان این حوزه بیت­کوین بوده است و ارزش ارز بیت کوین نیز از ابتدا تا کنون در صدر نمودار ارزهای دیجیتال قرار داشته است با این حال اکثر کارشناسان انتظار دوام این پیشتازی را ندارند.

شبکه بیت کوین در دنیای واقعی محدودیت های زیادی دارد که مهمترین آن ناتوانی در رشد کردن و مقیاس پذیری (inablility to scale) است. در رقابت برای تسلط بر بازار ارز­های دیجیتال تاکنون شبکه های مختلفی برای حل برخی از مشکلات ذاتی شبکه بیت کوین بوجود آمده است اما تا کنون هیچ کدام نتوانسته اند بخش مهمی از بازار را تصاحب کنند.

تنها استثنای قابل توجه اتریوم است که مدتهاست تنها رقیب بزرگ بیت­کوین بوده است. اتریوم به نوبه خود، اگرچه پیشرفته­تر از بیت کوین است، اما از مشکلاتی نیز رنج می­برد که برای دستیابی به تسلط بر بازار باید بر آنها غلبه کند. این دقیقاً همان چیزی است که توسعه دهندگان اتریوم امیدوارند با ارتقاء بلاکچین زیربنایی خود که اتریوم 2.0 نامیده می شود، به آن برسند. در اینجا مروری بر برخی تغییراتی است که با این ارتقاء ایجاد می شود.

1- رها کردن Proof of work :

در پیاده سازی شبکه­های اولیه بلاکچین (از جمله بیت کوین و اتریوم) برای ثبت تراکنش های شبکه و همچنین اعتبار سنجی آنها از فرایند Proof of work استفاده می­شود این فرایند به پردازش بسیار بالایی نیاز دارد و یکی از دلایل مشکلات عملکردی شبکه بلاکچین است. در طی این فرایند گره های کامپیوتری(computer nodes) مشارکت کننده در شبکه ، برای تولید هش های رمزنگاری شده ای(cryptographic hashes) که سطح پیچیدگی تعیین شده توسط شبکه را برآورده میکنند رقابت میکنند. برای حفظ امنیت، این سطح پیچیدگی به اندازه‌ای بالا نگه داشته می‌شود که هر کسی را از حمله به شبکه منصرف کند، زیرا تامین سخت‌افزار مورد نیاز برای حمله به شبکه بسیار پرهزینه است.

مشکل Proof of work این است که به شدت ناکارآمد است، و این به دلیل طراحی آن است. برای شروع حل این مشکل، اتریوم 2.0 می‌خواهد بلاکچین خود را به سیستم کارآمدتر Proof of stake تبدیل کند. در چنین سیستمی، گره‌ای که هر تراکنش را ثبت می‌کند، توسط یک الگوریتم انتخاب می‌شود و شانس انتخاب با مقدار ارزی که صاحب گره در اختیار دارد افزایش می‌یابد. این امکان کاهش چشمگیر پیچیدگی کار رمزنگاری را فراهم می کند و منجر به افزایش توان عملیاتی کل شبکه می شود.

2- معرفی sharding :

در تلاشی دیگر برای بهبود کارایی و توانایی اتریوم در مقیاس پذیری ، تکنیک پردازشی موسوم به sharding به شبکه اضافه خواهد شد. در نسخه فعلی بلاکچین، تمام داده‌هایی که به زنجیره اضافه می‌شوند باید توسط تمام گره‌های شرکت‌کننده تأیید شوند. این بدان معناست که سرعت پردازش کل سیستم با سرعت کندترین شرکت کننده آن محدود می شود. این یک گلوگاه ایجاد می کند که هزینه های تراکنش را افزایش می دهد و توان عملیاتی را کاهش می دهد.

با افزودن شاردینگ به شبکه، اتریوم 2.0 می‌تواند کارایی استفاده از منابع خود را تا حد زیادی افزایش دهد. سیستم جدید این کار را با تقسیم وظیفه تأیید داده‌ها در میان مجموعه‌ای از گره‌ها انجام می‌دهد به این صورت که هر کدام از گره­ها فقط مسئول تأیید داده‌های دریافتی خود خواهند بود. این به کل شبکه بلاکچین اجازه می دهد تا از پردازش موازی استفاده کند، که می تواند ظرفیت کلی را چندین برابر افزایش دهد. با اضافه شدن این تکنیک و همچنین تغییر از Proof of work به Proof of stake، بلاکچین جدید اتریوم بسیار سریعتر و کارآمدتر از نسل قبلی خود خواهد بود.

3- معرفی eWASM برای جایگزینی EVM :

یکی از ویژگی‌هایی که اتریوم را به یک پلتفرم قابل دوام و گزینه­ای مناسب برای تسلط بر بیت‌کوین تبدیل کرده است، قابلیت اجرای آن چیزی است که به عنوان ماشین مجازی اتریوم (EVM) شناخته می‌شود. EVM یک محیط اجرایی است که روی تمام گره­های شبکه اجرا می­شود و امکان استفاده از قراردادهای هوشمند(smart contracts) را امکان­پذیر می کند. این قراردادهای هوشمند هستند که بلاکچین اتریوم را به جای یک سیستم مالی صرف، به یک دستگاه محاسباتی جهانی تبدیل می­کنند. قراردادهای هوشمند در EVM می توانند بازی ها را اجرا کنند، تراکنش های مالی پیچیده را انجام دهند یا حتی شبکه های اجتماعی را راه­اندازی کنند.

اگرچه EVM به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد، اما استفاده از آن همچنان یک معما است - حتی برای افرادی که مهارت برنامه نویسی بالایی دارند. برای رفع این مشکل، اتریوم 2.0 استفاده از زبان اسمبلی وب را در سیستمی که eWASM می نامند، آغاز خواهد کرد. این امکان اجرای کد برنامه اتریوم را مستقیماً در مرورگرهای وب امروزی فراهم می کند، که یک پیشرفت بزرگ نسبت به EVM است. همچنین، به برنامه نویسان این امکان را می دهد که از بین چندین زبان مانند Rust، C و C++ یکی را برای برنامه نویسی در شبکه بلاکچین انتخاب کنند و به این ترتیب در یک لحظه، معرفی eWASM تعداد برنامه نویسان بالقوه را برای اکوسیستم افزایش می دهد، زیرا درها را به روی کاربران بدون نیاز به یادگیری زبان بومی اتریوم باز می کند.

طلوع عصر جدید اتریوم :

توسعه دهندگان اتریوم انتظار داشتند تغییرات جدید آنها در سه ماهه اول سال 2020 آغاز شود. با این حال این فرایند تا کنون به تعویق افتاده است اما به صورت کلی ارتقاها در سه مرحله مجزا انجام خواهند شد که در یک دوره حداقل سه ساله انجام می شود. جزئیات فنی مراحل پیچیده است، اما اصول اولیه به شرح زیر است:

مرحله 1 - راه اندازی زنجیره Beacon، که یک Proof of stake ساده شده را به موازات سیستم موجود راه اندازی می­کند و امکان انتقال بین Proof of work و Proof of stake را فراهم میکند.

مرحله 2 - معرفی sharding. بلاکچین اولین تقسیم بندی پردازشی خود را خواهد دید که برای اولین بار اعتبار تراکنش های موازی را امکان پذیر می کند.

مرحله 3 - راه اندازی eWASM به عنوان جانشین EVM.

در هر مرحله توسعه دهندگان قصد دارند آزمایشات کاملی را انجام دهند تا مطمئن شوند که سیستم تازه هم ایمن و هم پایدار است. این همچنین به کاربران اجازه می دهد تا با ویژگی های اجرای بلاکچین جدید سازگار شوند.

با فرض اینکه مراحل بدون هیچ مشکلی طی شود، اتریوم 2.0 باید موقعیتی ایده آل در پایان دادن به سلطنت طولانی بیت کوین به عنوان پادشاه ارزهای دیجیتال داشته باشد و اتریوم 2 یک سیستم قابل اعتماد با مشکلات مقیاس پذیری بسیار کمتر و مجموعه ای از ویژگی های بسیار بزرگتر از رقبای اصلی خود خواهد بود. فقط زمان نشان می دهد که آیا راه اندازی این ارتقا ورود به یک دوره جدید بلاکچین خواهد بود یا خیر، اما یک قطعیت این است که عصر جدیدی برای اتریوم - و به طور کلی برای فضای ارزهای دیجیتال در حال طلوع است.