انواع دارایی ها کدامند؟ آیا ایجاد چند روند نقدینگی کاری درست است؟

دارایی (به انگلیسی Asset)، یک منبع دارای ارزش اقتصادی است که یک فرد، شرکت یا کشور تحت تملک یا اختیار خود دارد و انتظار می‌رود که این منبع سود و منفعتی در آینده فراهم کند.

دارایی‌ها در ترازنامه یک شرکت گزارش شده و خریداری یا ایجاد می‌شوند تا ارزش شرکت یا سود عملیات شرکت را افزایش دهند.

دارایی را می‌توان به عنوان چیزی تصور کرد که، صرفنظر از اینکه تجهیزات تولیدی باشد یا حق ثبت اختراع، در آینده بتواند جریان نقدی ایجاد کند، هزینه‌ها را کاهش دهد، و فروش را بهتر کند.

درک کامل‌تر دارایی

دارایی نمایانگر منابع اقتصادی یک شرکت یا شخص است.

دارایی نمایانگر دسترسی به چیزی است که افراد یا شرکت‌های دیگر ندارند.

حق استفاده، مالکیت یا سایر دسترسی‌ها به دارایی از لحاظ قانونی قابل اعمال هستند، به این معنا که منابع اقتصادی را می‌توان با کسب اختیار استفاده کرد. استفاده از دارایی می‌تواند محدود و محصور به یک مالک باشد.

برای اینکه یک دارایی در شرکت موجود و واقعی تلقی شود، شرکت باید بتواند در زمان انتشار صورت‌های مالی حق مالکیت نسبت به آن داشته باشد. منبع اقتصادی چیزی کمیاب است که می‌تواند از طریق ایجاد جریان‌های نقدی ورودی یا کاهش خروج جریان نقدینگی به وجود آورنده منافع اقتصادی باشد.

نکات کلیدی

دارایی، منبعی دارای ارزش اقتصادی است که یک فرد، شرکت یا کشور تحت تملک یا اختیار خود دارد و انتظار می‌رود که این منبع سود و منفعتی در آینده فراهم کند.

• دارایی‌ها در ترازنامه یک شرکت گزارش شده و خریداری یا ایجاد می‌شوند تا ارزش شرکت را افزایش و عملیات شرکت را بهبود بخشند.
  دارایی را می‌توان به عنوان چیزی تصور کرد که، صرف نظر از اینکه تجهیزات تولیدی باشد یا حق ثبت اختراع، در آینده بتواند جریان نقدی ایجاد کند، هزینه‌ها را کاهش دهد، و فروش را بهتر کند.
• دارایی‌ها را می‌توان در کل به چند دسته دارایی‌های کوتاه مدت (یا جاری)، دارایی‌های ثابت، سرمایه گذاری‌های‌مالی، و دارایی‌های نامشهود تقسیم بندی کرد.

نمونه دارایی‌ها

دارایی‌های جاری (Current Assets)

دارایی‌های جاری منابع کوتاه‌مدت اقتصادی هستند که انتظار می‌رود طی یک سال آینده بتوان آنها را در صورت نیاز به وجه نقد تبدیل کرد. دارایی‌های جاری شامل وجه نقد و معادل وجه نقد، حساب‌های دریافتی، موجودی کالا، و پیش پرداخت‌ها می‌شوند.

با اینکه وجه نقد را راحت می‌توان ارزش‌گذاری کرد، حسابداران به طور دوره‌ای امکان بازیافت بهای موجودی کالا و حساب‌های دریافتی را ارزیابی می‌کنند. اگر شواهدی مبنی بر غیرقابل جمع آوری بودن حساب‌های دریافتی وجود داشته باشد، این حساب‌ها دچار کاهش ارزش می‌شوند. یا اگر موجودی از رده خارج شود، شرکت‌ها ممکن است این اقلام را مستهلک و کسر کنند.

نکته مهم: دارایی‌ها در ترازنامه شرکت‌ها براساس هزینه تاریخی که بهای اولیه دارایی را نشان می‌دهد و با لحاظ هرگونه بهبود یا فرسودگی ثبت می‌شوند.

دارایی‌های ثابت (Fixed Assets)

دارایی‌های ثابت، منابع بلندمدت مانند بنا، تجهیزات و ساختمان‌ها هستند. تعدیل برای فرسودگی دارایی‌های ثابت بر اساس هزینه‌های دوره‌ای که به نام هزینه استهلاک شناخته می‌شود انجام می‌گیرد. اینکار ممکن است بیانگر کاهش یا عدم کاهش توان سودآفرینی یک دارایی ثابت باشد.

به طور کلی اصول پذیرفته شده حسابداری (GAAP) هزینه استهلاک را تحت دو روش گسترده امکان‌پذیر می‌داند. روش خط مستقیم (straight-line method) فرض می‌کند که دارایی ثابت ارزش خود را به نسبت عمر مفیدش از دست می‌دهد، و روش تسریعی (accelerated method) فرض می‌کند که دارایی ارزش خود را در سال‌های اولیه استفاده سریعتر از دست می‌دهد.

دارایی‌های مالی (Financial Assets)

دارایی‌های مالی نشان‌دهنده سرمایه‌گذاری روی دارایی‌ها و اوراق بهادار سایر نهادها و موسسات هستند. دارایی‌های مالی شامل سهام، اوراق مشارکت دولتی و شرکتی، سهام ترجیحی و سایر اوراق بهادار است. دارایی‌های مالی بر اساس نحوه دسته‌بندی و انگیزه اصلی سرمایه گذاری ارزش‌گذاری می‌شوند.

دارایی‌های نامشهود (Intangible Assets)

دارایی‌های نامشهود منابع اقتصادی هستند که هیچ حضور فیزیکی ندارند. آنها شامل حق ثبت اختراع (patents)، علائم تجاری (trademarks)، حق چاپ و نشر (copyrights)، و سرقفلی (goodwill) هستند.

حسابداری دارایی‌های نامشهود مطابق با نوع دارایی می‌تواند متفاوت باشد. همچنین امکان استهلاک و یا آزمایش سالیانه به جهت ارزیابی میزان کاهش ارزش نیز متفاوت است.

این اصطلاح در واژه‌نامه جامع بورسینس منتشر شده است.

برای اطلاع از اصطلاحات مهمِ حوزه بازارسرمایه، اینجا کلیک کنید.

خوشحال میشم سوالاتتون رو کامنت کنید تا بتونم بهشون پاسخ بدم.??