درمان شوپنهاور

اروین دی. یالوم در رمان درمان شوپنهاور تصور می‌کند فیلسوف معاصری به نام فیلیپ که فردی منزوی و به‌نوعی در رونوشت شوپنهاور است، به یکی از گروه‌های درمانی روان‌درمانگر مشهوری به نام جولیوس وارد می‌شود که خود به دلیل در رویارویی ناگهانی با سرطان – و مرگ خویش – به‌مرور دوباره زندگی و کارش نشسته است. فیلیپ آرزو دارد یا به‌کارگیری اندیشه‌های شوپنهاور، به یک مشاور فلسفی بلال شود و برای این منظور نیازمند سرپرستی جولیوس است. ولی جولیوس می‌خواهد به کمک اعضای گروه به فیلیپ / شوپنهاور بقبولاند که این ارتباط انسانی ست که به زندگی معنا می‌بخشد کاری که هیچ‌کسی برای شوپنهاور تاریخی نگرد آروین شد یالوم – استاد بازنشسته‌ی روان‌پزشکی دانشگاه استنفورد، روان‌درمانگر اگزیستانسیال و گروه درمانگر – در این کتاب نیز هم چون رمان وقتی نیچه گریست با زبان سحرانگیز داستان، به معرفی اندیشه‌های پیچیده‌ای فلسفی و توصیف فنون روان‌درمانی و گروه‌درمانی می‌پردازد.

درمان شوپنهاور اثر اروین د. یالوم رمانی نوشته‌شده بر محور دیدگاه‌های روان‌شناسی می‌باشد که در سال ۲۰۰۵ منتشرشده است. کتاب روایت زندگی روان‌پزشکی که به بیماری سرطان بدخیم پوست مبتلا شده است. وی پس از وقفه کوتاهی جلسات روان‌درمانی گروهی خود را ادامه می‌دهد تا تسلیم هراس از مرگ نشود. در این رهگذر نظرات آرتور شوپنهاور فیلسوف بزرگ مطرح می‌شود.

بخشی از کتاب :

این موضوع اغلب مورد توجه قرارگرفته که سه انقلاب عمدهٔ فکری بشر، ایدهٔ محوریت انسان را تهدید کرده است. اول، کوپرنیک نشان داد که زمین آن مرکزی نیست که همهٔ اجرام آسمانی به دورش می‌گردند. بعد داروین روشن کرد که ما کانون زنجیرهٔ حیات نیستیم، بلکه مانند سایر موجودات، از تکامل اَشکال دیگر حیات به وجود آمده‌ایم. سوم، فروید نشان داد که ارباب خانهٔ خودمان نیستیم؛ به این معنا که بیشتر رفتار ما تابع نیروهایی خارج از آگاهی ماست. شکی نیست که آرتور شوپنهاور در این انقلاب فکری، نقشی برابر فروید داشت ولی هرگز به تأثیر او اذعان نشد زیرا شوپنهاور مدت‌ها پیش از تولد فروید، فرض را بر این قرار داده بود که نیروهای زیست‌شناختی ژرفی بر ما حاکم‌اند ولی ما خود را می‌فریبیم و فکر می‌کنیم خودمان آگاهانه فعالیت‌هایمان را برمی‌گزینیم.

برای مشاهده ادامه مطلب بر روی عبارت زیر کلیک نمایید:

کتاب درمان شوپنهاور