هایل هیتلر ! ( Jojo rabbit )

بچه ها توی دنیای خودشون زندگی می کنن، فارق از این که در واقعیت چه اتفاقی می افته، اون ها این واقعیت رو به شیوه خودشون دریافت می کنن. ممکنه وظیفه کوچکی رو بهشون محول کنین اما اون ها انجام این وظیفه رو بزرگترین هدف زندگیشون قرار میدن و تمام انرژیشون رو برای رسیدن به این هدف خرج می کنن. جوجو داستان ما ( خب داستان ما که نه!یک بنده خدا دیگه ای داستان رو نوشته ) هم کودکیه که اواخر جنگ جهانی در آلمان زندگی می کنه و به شدت تحت تأثیر پروپاگاندای دولت وقت قرار گرفته و خودش رو سرباز وفادار و سرسخت جناب هیتلر می دونه. اما این کودک یک فرق با بقیه داره و اون هم اینه که هیتلر بهترین دوستشه ! خب البته بهتره بگم توی تصور خودش هیتلر بهترین دوستشه یا اینجور بگم که هیتلر دوست تخیلیش هست. جوجو به رهبر و بهترین دوست خودش وفاداره و همه تلاش و همتش رو گذاشته به پای خدمت به کشور آلمان. همونطور که از یک آریایی اصیل انتظار میره از یهودی ها متنفره و به گفته خودش اگه یکیشون رو ببینه بلافاصله می کشتش.

من چرا رفتم دنبال این فیلم ؟ خب راستش الان که از ترس ویروس خونه نشین شدم بیشتر فیلم می بینم و احتمالا اگه کرونا نبود دیرتر سراغ این فیلم می رفتم. پس ممنونم کرونا که دیدن این فیلم خوب رو مدیون توام :)

اما جدا از شوخی نمرات عالی در سایت های نقد فیلم و تعاریفی که بیننده ها ازش داشتن من رو کنجکاو کرد که ببینمش و الان واقعا راضی هستم از وقتی که برای دیدن گذاشتم. همچنین باید بگم که این فیلم کاندید 6 جایزه اسکار بود ( بهترین فیلم، فیلمنامه اقتباسی، طراحی لباس، تدوین، طراحی صحنه، بهترن بازیگر مکمل زن برای اسکارلت جوهانسن ) که از این بین جایزه بهترین فیلمنامه اقتباسی رو دریافت کرد.

فیلم، طنز حال خوب کنی داره. یعنی چی؟ یعنی این که در تمام طول فیلم یه لبخند کیوت رو لبتون میشینه و حس خوبی از دیدن صحنه های فیلم خواهید داشت. یه مورد که باید بهش اشاره کرد اینه که به نظر من این فیلم واقعیت خیلی جدی ای رو داره از دید یک پسربچه ده ساله برای ما نشون میده. به همین خاطر هم هست که فانتزی به نظر میاد و برخلاف فیلم های جنگ جهانی دیگه پر از رنگ و لعابه. همچنین خیلی از کارهایی که بزرگترها انجام میدن به نظر احمقانه میاد. خواهید دید که مادر این پسربچه تقریبا بی عیب و نقص هست و مهربونیش رو حتی از پشت صفحه نمایش هم میشه حس کرد. این قضیه به خاطر اینه که مادر از دید جوجو بی نقصه. بازی اسکارلت جوهانسن در نقش مادر این دید رو به خوبی به بیننده منتقل می کنه و مطمئنم با دیدنش در این فیلم یک بار دیگه عاشقش میشید. توی پرانتز باید بگم امسال سال خوبی برای اسکارلت جوهانسن بود و تونست هم در بخش بازیگر اصلی برای فیلم داستان ازدواج و هم بازیگر مکمل برای همین فیلم کاندید اسکار بشه و همچنین در پرفروش ترین فیلم امسال و تاریخ یعنی انتقامجویان نقش مهمی داشت.

فیلم پیام آور انسان دوستی و صلحه. نشون میده همه ما موجودات دوپایی که روی این کره خاکی قدم برمی داریم، تنفس می کنیم و عاشقِ هم می شیم، یکی هستیم و جنگِ بین ما برسر خودخواهی های احمقانه است. نکته جالبی که توجه من رو جلب کرد این بود که نشون داد حتی یه افسر نازی هم می تونه انسان باشه و سرباز آمریکایی شیطان. اون صفر و صدی رو که در بقیه فیلم های جنگ جهانی ازش شاهد هستیم رو اینجا یکم نقض میکنن.

همیشه به خودم گفتم هیچوقت فیلمی رو ندیده قضاوت نکن. حقیقتا عکس های این فیلم قبل از دیدن و بعد از دیدن برای من معانی متفاوتی دارن و الان هرکدوم رو که میبینم حس خوشی در من ایجاد میشه که آرزو می کردم کمی توانایی ادبیاتی بهتری برای به قلم آوردن این احساس داشتم. به هر حال اگر نیاز به حال خوب دارید حتما تماشای Jojo rabbit رو توصیه می کنم.