This is Us

چند سال پیش مجری مراسم Emmy Awards آمریکا که به بهترین‌های سریال و فیلم تلویزیونی اختصاص داره برنامه رو با کلیپی شروع کرد که در‌ اون یک سال خودش رو در زیرزمینی حبس کرده بود و هیچ کاری دیگه‌ای نکرده بود به جز سریال دیدن ولی وقتی بیرون اومد باز هم نرسیده بود تمام سریال‌های اون سال رو کامل ببینه.

این کم و بیش داستان زندگی ما دوستداران فیلم و سریاله که واقعا نمی‌رسیم حتی تمام کارهای خوبی که تولید می‌شن رو ببینیم. در این بازار شام پیدا کردن هر نوع قصه‌ای با هر سلیقه‌ای گرچه آسون به نظر می‌رسه ولی از اون‌جایی که ممکنه همیشه فکر کنی الان که دارم وقت می‌ذارم و این یکی رو می‌بینم بهتره ارزشش رو داشته باشه، لذت بردن کار سختی می‌شه.

سریال This is Us اما از اون دسته‌ سریال‌هاییه که اون‌قدر باهاش زندگی می‌کنی و اون‌قدر احساس می‌کنی چقدر این آدم‌ها رو می‌شناسی و چقدر دغدغه‌ی روابط انسانی با وجود تمام تفاوت‌های فرهنگی و جغرافیایی می‌تونه شبیه به هم باشه و جنس‌ش ‌آشنا که از دیدن تمام قسمت‌هاش لذت خواهی برد.

بعد از مدتی می‌بینی خودت رو به یکی و یا حتی چند تا از شخصیت‌های این سریال نزدیک‌تر از بقیه حس می‌کنی، باهاشون می‌خندی، گریه می‌کنی، داد می‌زنی و زندگی می‌کنی. سریالی که بهت خیلی چیزها در مورد خانواده و نقش‌ها و مرزبندی‌ها یاد می‌ده.

برای من یکی از لذت‌بخش‌ترین تجربیات در این سال‌های اخیر بوده و کمتر کسی رو دیدم که با این نظر مخالف باشه مگر اینکه کلا این ژانر داستان رو نپسنده و زامبی‌باز باشه فی‌المثل. This is Us در همین دو فصلی که تا این‌جا پخش شده کلی جایزه درو کرده و به نظر میاد روندش ادامه هم خواهد داشت.

ببینید و لذت ببرید فقط یادتون نره یک جعبه دستمال کاغذی برای پاک کردن اشک‌هاتون همیشه دم دست باشه ;)