شاید پایتون منو نجات داد!

سال 90 رفتم دانشگاه تو رشته مورد علاقم یعنی عمران، اون موقع از صدتا کد رشته‌ای که میتونستم انتخاب کنم 96تاشو با عمران و معماری پر کردم، دوست داشتم مهندس ساختمون بشم. کاردانیمو سال 92 گرفتم البته 5 ترم طول کشید بعدشم رفتم واسه کارشناسی اونو با معدل بالا 4 ترمه گرفتم.از همون اول دوس داشتم تو یه زمینه تخصصی عمران توی مقاطع بالاتر ادامه تحصیل بدم واسه همین سال 95 رفتم واسه ارشد، الان که دارم اینو مینویسم فقط پایان‌نامم مونده که به امید خدا تیر 98 میرم واسه دفاع.

از سال 90 تا الان که سال 97 عه حدود 7 سالی گذشته توی این 7 سال خیلی چیزا عوض شده، راستش الان خیلی سخت شده توی رشته عمران بشه کار پیدا کرد، واسه همین بعد 7 سال تصمیم گرفتم ریسک کنم و برم واسه برنامه نویسی و کد زدن، واسم سخت بود توی 26 سالگی اینکارو انجام بدم راستش حس می‌کنم یه جورایی دارم اون 7 سالو خراب می‌کنم ولی ....، البته ناگفته نمونه از همون سال 90 هم به کامپیوتر و تکنولوژی علاقه داشتم و اخبارشو دنبال میکردم ولی واسم هدف نبود.

الان دارم روی پایتون کار میکنم، واسش برنامه دارم همینطور انگیزه، خیلی امید دارم بتونم توش موفق شم. شاید پایتون منو نجات داد ;)

در آخر میخوام بگم قدرت ریسک کردن داشته باشید حتی اگه بقیه باهاتون موافق نباشن، ببین دلت چی میگه همونو انجام بده. بعضی موقع‌ها از انچه که دوست داری باید بگذری واسه هدفات