مشکلات آموزش مجازی از دید یک دانش آموز

خوب، از کجا شروع شد

تا آنجایی که من یادم می آید اسفند ماه سال 1398 بود که وضعیت شیوع ویروس کرونا را در کشور ایران بحرانی اعلام کردند و اقداماتی از قبیل، تعطیلی مدارس، فاصله گذاری اجتماعی و ... برای کنترل این ویروس انجام شد.

دو هفته بود که مدرسه نرفته بودم و از این بابت هم خوشحال بودم. چون حالا وقت اضافی زیادی داشتم و می توانستم همانند تابستان به کارهای (بهتره بگم کار*) مورد علاقه ام مثل برنامه نویسی برسم.

ولی بعدا مشخص شد که مسئولین مدرسه بی خیال ما نیستند و معلم ها نیز این بار در فضای مجازی برایمان کمین زده اند. اوایل فکر می کردم کارم از قبل راحت تر شده اما با شروع سال تحصیلی جدید متوجه تصور اشتباهم شدم

خوبی های این شیوه آموزشی

به طور خلاصه این شیوه آموزش به شما اجازه انجام کارهایی که محال بود رو میده:

خوردن صبحانه سر کلاس ریاضی
تقلب کردن از روی کتاب درسی در زمان لازم
کمک گرفتن از سایرین سر امتحان (زنگ زدن، چت کردن، فرستادن جواب سوالات، تقلب همگانی)

علاوه بر اینها موارد زیر هم جزء مزایای این شیوه به حساب میاد

دسترسی به محتوای آموزش در هر زمان. برای مثال اگر خواب ماندید یا غایب بودید به فایل های جلسات قبلی دسترسی دارید
نیازی به رفت و آمد ندارید

و بالاخره بدی ها

راستش قبل از اینکه وزارت آموزش و پرورش با "شاد" غمگینمان کند، مدرسه ما با پیام رسان سوروش کار آموزش مجازی را انجام میداد. الان هم اصلا معلوم نیست مسئولین مدرسه ام می خواهند چه کار کنند. بعضی از معلم ها هنوز کلاس ها را در سوروش برگزار می کنند و برخی دیگر در شاد که این خودش باعث ایجاد مشکل میشود. مثلا اکثر معلم ها بدون اطلاع قبلی کلاس را به شاد منتقل کرده بودند و من هم چون شاد را نداشتم گیج و منگ مانده بودم که "خوب الان چه کاری باید انجام بدم، شاد رو نصب کنم، بعدش چی، بعدش چه کار کنم و ..." بعد از کمی پرس و جو از همکلاسی ها و ... متوجه شدم که باید اهراز هویت کنم و وارد گروه کلاس هایم بشوم. این مشکل من مشکل خیلی از دانش آموزان دیگه هم بود

خود شبکه شاد هم اشکالاتش کم نبود. پیام ها ارسال نمیشد، پیامی دریافت نمی شد و ... هرچند که الان کمی وضعیتش بهتر شده (حداقل ویس می تونیم بفرستیم) اما کماکان عکس ها و ویدیو ها در برخی موارد ارسال نمی شوند یا دانلودشان بسیار سخت است مخصوصا وقتی سرعت اینترنت کم باشد.

بحث حضور و غیاب

برای حضور و غیاب در اول زنگ هر دانش آموز باید با فرستادن اسمش در گروه حضور خود را اعلام کند. بار ها پیش آمده که دانش آموزان غیبت الکی خورده اند در حالی که سر کلاس حاضر بوده اند. من خودم هم یک بار برایم غیبت الکی رد شده است. فقط کافی است که بلند شوی به به دستشویی بروی تا صفحه گوشی ات خاموش شود و وضعیت پروفایلت آفلاین را نشان دهد. آن وقت برایت غیبت رد می کنند.

پرسش کلاسی

بیایید فرض کنیم که معلم ما یک ویس 5 دقیقه ای ضبط می کند و می فرستد. حالا علاوه بر مدت زمان آپلود/دانلود ویس، 5 دقیقه هم طول میکشد که دانش آموزان آن ویس را گوش کنند. ولی معلم بی توجه به این موضوع شروع به پرسش کلاسی می کند و سوالات را به صورت ویس ارسال می کند و از آنجایی که دانش آموز در حال گوش کردن ویس قبلی است، معلم فکر میکند که یا غایب است و یا بلد نیست. جالب تر اینکه معلم های ما برای همچین دانش آموزی غیبت و منفی را با هم رد می کنند. اصرار و خواهش هم هیچ فایده ای ندارد و فقط باعث می شود از معلم هایتان دلخور تر شوید.

نمراتی که دانش آموزان دریافت می کنند حقیقی نیست و صرفا با تقلب به دست آمده. من خودم هم شخصا چندین بار تقلب کرده ام (تا حالا 2 بار). مثلا دانش آموزی که پارسال با 3 تجدید قبول شده، امسال نمراتش زیر 15 نیست.

حجم زیاد درس ها

قبلا که کلاس ها حضوری نبود، مشق های درسی مثل دفاعی را هفته ای یک بار می دیدند اما الان معلم ها تقریبا در هر زمان به ما دسترسی دارند. آنها تکالیف را سر کلاس می دهند و دقیقا چند ساعت بعد از کلاس از ما می خواهند. همچنین از آنجایی که معلم های ما در چند کلاس درس می دهند، هر آنچه که در کلاس های دیگر درس داده اند را همان روز برای دیگر دانش آموزان نیز می فرستند. بگذارید منظورم را با یک مثال ساده تکمیل کنم.

فرض کنیم که برنامه امروز کلاس 9/4 این است:
فارسی - ریاضی - قرآن - علوم

و این هم برنامه کلاس 9/1 است:
مطالعات اجتماعی - زبان انگلیسی - عربی - دینی

که مجموعا میشه
فارسی - ریاضی - قرآن - علوم - مطالعات - زبان - عربی - دینی

همه این درس ها معلم های متفاوتی دارند و هر معلم هر چی که درس داده را برای دانش آموزان کلاس های دیگر هم می فرستند و از آنها می خواهند که همه را برای جلسه بعدی وارد کتاب کنند. پس مثلا کلاس 9/4 باید خودش را هماهنگ با تمام کلاس های پایه نهم نگه دارد، بقیه هم همینطور.

هرچند این زیاد مربوط به آموزش مجازی نمیشه و بیشتر مربوط به بی انصافی معلم هاست، این مشکل را مشکل آموزش مجازی می دانم چون زمانی که کلاس ها حضوری بود اصلا همچین چیزی نداشتیم.

حجم درس ها آنقدر زیاد است که حتی زرنگ ترین افرادی که در سال های قبل علاوه بر تکالیفشان فعالیت های اختیاری مثل (تحقیق فراتر از کتاب و ...) انجام می دادند، الان دیگر حتی وقت انجام تکالیف اجباری را هم ندارند و برخی از آنها را فراموش می کنند.

من خودم مجبورم هر روز صبح ساعت 5 و نیم بلند بشم و تا ساعت 8 مشق هایی که از دیروز مانده را بنویسم. با این وجود باز هم وقت کم می آورم

این ها مشکلات من بود، شما با این شیوه چه مشکلاتی دارید؟