مقایسه زبان های برنامه نویسی برتر دنیا با پایتون

پایتون (Python) در سال‌های اخیر به یکی اصلی‌ترین زبان‌های یادگیری برنامه‌نویسی تبدیل شده، سینتکس ساده و سر راست، دیتا تایپ‌های گسترده و مدرن و دستورات قدرتمند و کتابخانه‌های بسیار گسترده و امکان دیباگ کردن ساده یکی از اصلی‌ترین دلایلی محبوبیت پایتون است.در این مقاله می خواهیم با مقایسه زبان های برنامه نویسی برتر دنیا با پایتون در خدمت شما دوستان باشیم.(دوره های آموزش برنامه نویسی)

تمرکز این مقایسات فقط بر مسائل مربوط به زبان است، هر چند انتخاب زبان برنامه‌نویسی، اغلب بستگی به محدودیت‌های دنیای واقعی مانند هزینه، موجود بودن، آموزش‌ها، سرمایه‌ یا حتی علاقه‌ی شخصی افراد دارد.

۱.مقایسه زبان پایتون با جاوا

برنامه‌های Python عموماً نسبت به برنامه‌های جاوا کندتر اجرا می‌شوند، ولی اغلب برای توسعه‌ زمان کمتری نیاز دارند. برنامه‌های Python، معمولاً سه تا پنج برابر کوتاه‌تر از برنامه‌های معادل‌شان در برنامه‌های جاوا هستند. این تفاوت می‌تواند بخاطر انواع داده‌ای سطح بالای تعبیه شده‌ی داخلی یا typing داینامیکِ Python باشد.

برای مثال، یک برنامه‌نویسِ Python برای اعلان انواع آرگومان‌ها یا متغیر‌ها وقت تلف نمی‌کند و لیست چند ریختی قدرتمندِ Python و انواعِ dictionary، جهت پشتیبانی دستوری قدرتمند، مستقیماً در زبان تعبیه شده‌اند و همیشه در برنامه‌هایِ Python استفاده می‌شوند.

بخاطرِ typing زمان اجرا، run time مربوط به python نسبت به جاوا باید سخت‌تر کار کند. برای مثال زمان ارزیابی عبارتِ a+b، ابتدا run time باید شیء‌های a و b را بررسی کند تا نوع‌شان را پیدا کند، این عملیات در زمان کامپایل انجام نمی‌شوند. سپس عملیات متناسب با جمع، فراخوانی می‌شود که ممکن است یک متد overload شده توسط کاربر باشد.

از طرف دیگر، جاوا، می‌تواند یک integer کارآمد یا یک نقطه اعشار اضافه را اجرا کند ولی نیاز به اعلان متغیرهای a و b دارد و اجازه overload کردن عملگرِ + را برای کلاس‌های تعریف شده توسط کاربر، نمی‌دهد.

به دلایل مذکور، Python بعنوان یک زبان “glue” بهتر عمل می‌کند درحالی که جاوا بیش‌تر بعنوان یک زبان پیاده‌سازی سطح پایین شناخته می‌شود. در واقع، ترکیب این دو زبان با هم فوق‌العاده است. کامپوننت‌ها می‌توانند در جاوا توسعه یافته و طراحی شوند و در Python با فرم‌های برنامه ترکیب شوند؛ همچنین تا زمانی‌که طراحی کامپوننت‌ها با پیاده‌سازی جاوا “herdened” شود، می‌توان از Python بعنوان نمونه‌ی اولیه استفاده کرد.

۲.مقایسه زبان پایتون با جاوا اسکریپت

زیرمجموعه‌ی “مبتنی بر شیء” Python، تقریباً معادل با جاوا اسکریپت است. Python هم مثل جاوا اسکریپت،از استایلی از برنامه نویسی پشتیبانی می‌کند که از توابع و متغیرهای ساده استفاده می‌کند، بدون این‌که درگیر تعریف کلاس‌ها شود. به هرحال، این تمام چیزی است که در مورد جاوا اسکریپت وجود دارد. از طرف دیگر، Python از کدنویسی برنامه‌های خیلی بزرگ پشتیبانی می‌کند و از طریق استایل برنامه‌نویسیِ شیء‌گرا، که کلاس‌ها و وراثت نقش مهمی در آن بازی می‌کنند، بخوبی قابلیت استفاده‌ی مجدد از کد را فراهم می‌کند.

۳.مقایسه زبان پایتون با سی پلاس پلاس

تقریباً هر چیزی که در مورد جاوا وجود دارد، در C++ هم قابل اعمال است. درحالی‌که کد Python، سه تا پنج برابر کوتاه‌تر از کد جاوای معادل آن است، اغلب پنج تا ده برابر کوتاه‌تر از کد معادل آن در C++ است! شواهد نشان می‌دهند که یک برنامه‌نویسِ Python می‌تواند کاری را در دو ماه تمام کند در حالی‌که دو برنامه‌نویس جاوا نمی‌توانند در یک سال هم همان کار را تمام کنند. Python در جایگاه یک زبانِ “glue” می‌درخشد و برای ترکیب کامپوننت‌های نوشته شده در C++ استفاده می‌شود.

۴.مقایسه زبان پایتون با پرل (Perl)

زبان Python و پِرل، پیش‌زمینه‌ی مشابهی دارند (اسکریپت‌نویسیِ یونیکس، که هر دو رشد خوبی در این زمینه داشته‌اند)، و از بسیاری از قابلیت‌های مشابه پشتیبانی می‌کنند ولی فلسفه‌ی آن‌ها با هم فرق می‌کند. پرل، بر پشتیبانی از اعمال مبتنی بر شیء پرکاربرد تأکید دارد، مثلِ داشتن عبارت‌های منظمِ تعبیه شده، پویش فایل و قابلیت‌های تولید گزارش.

زبان Python بر پشتیبانی از روش‌های برنامه‌نویسی پرکاربرد تأکید دارد، مثلِ طراحی ساختار داده و برنامه‌نویسی شیء‌گرا، و با ارائه‌ی یک نشانه‌گذاری زیبا و نه بیش‌از حد مرموز، برنامه‌نویس‌ها را به نوشتن کد‌های خوانا (و البته با قابلیت نگهداری) تشویق می‌کند. در نتیجه، Python مشابه پرل است ولی کمتر در دامنه‌ی برنامه‌ی اصلی استفاده می‌شود؛ به هر حال Python نسبت به پرل، کاربرد بیش‌تری دارد.

(برای یادگیری زبان های برنامه نویسی اشاره شده در بالا می توانید از دوره ای آموزشی کدفرند استفاده کنید).