آیا پراید غرور ملی است؟

پراید، نامی آشنا برای همۀ ایرانی­ ها است. ماشینی که با غرور پای به سرزمین پارس نهاد. هم افتخارآفرین شد و هم قاتلی خاموش در میان مردم.

دهۀ 60 سال­ هایی پر از ماجرا و اتفاق ­های گوناگون برای ایرانی ­ها است. سال­ هایی که یادآور جنگ و هم بستگی است و تلاش برای ساختن و شروعی دوباره. سال­ هایی که پای ثابت سفرها پیکان و مقصد شمال بود و دلخوشی مردم سریع­تر راندن برای دیدن سریال اوشین و دلاوری­ های لین چان بود. دهه ­ای که خاور دور بیش از پیش وارد فرهنگ، صنعت و زندگی ایرانی ­ها شد و توانست اعتماد مردم را نه تنها به سریال ­هایش بلکه به کالاهای خود نیز جلب کند. در همین دوره که پیکان در جاده ­های ایران پادشاهی می­ کرد؛ رقیبی متولد شد که سال­ ها بعد باعث گوشه­ گیری این رفیق پنجاه ساله شد. ماشینی با رگ و ریشه ­ای ژاپنی به نام «پراید» که در دهۀ 70 وارد ایران شد.

تقریبا 40 درصد از خودروهای ایرانی برپایۀ طراحی و قطعات ماشین «پراید» ساخته شده اند.

«پراید» عامل بیشترین تصادف‌ها در ایران است. به گزارش پلیس راهور، ۵۲ درصد از مرگ و میرها در تصادف‌ های رانندگی مربوط به سرنشینان پژو و پراید هستند.

اوایل دهۀ 70 ماشینی که با خود غرور حمل می­ کرد توسط شرکتی کره ­ای به ایرانی ­ها فروخته شد و از سال 72 تولید آن در ایران آغاز شد. با آمدن این رقیب جوان و نیرومند که وعده ­هایی بزرگ و گاها تو خالی به مردم می­ داد، ادامۀ کار برای پادشاه کهنه­ کار سخت شد. بعد از سرنگونی حکومت پیکان و آغاز پادشاهی پراید، مردم امیدوار بودند که دوره ­ای مملو از امنیت و رشد و کیفیتی ژاپنی در انتظارشان باشد ولی غافل از اینکه این رخش تازه وارد نه پیشنیۀ درخشانی و نه آینده­ ای روشن در پیش رو دارد. گذشته­ ای که لقب « ناامن‌ترین خودروی آمریکا» را در خود جای داده و آینده­ ای که « ناامن‌ترین خودروی ایران» را به دوش خواهد کشید. پراید ایرانی شخصیتی دوگانه دارد، پادشاهی ست که گاهی سخاوتمندانه می­ بخشد و گاهی سخت­ ترین شکنجه­ ها و مجازات­ ها را اعمال می­ کند. هم از برجسته­ ترین عاملان رشد صنعت خودرو شده است و هم از بزرگترین عاملان مرگ و میر ایرانیان. آنقدر در این سرزمین ریشه دوانده و قدرتمند شده که تا کنون هیچ یک از ولیعهدهایش نتوانسته آن را از پای درآورد. قدرتمندانه در جاده ­ها می­ تازد، گاهی می­ بخشد و گاهی ... !

با وجود اینکه بارها خبر کناره­­ گیری او را شنیده ایم ولی هر بار با دلیلی تازه و مغرورانه بر مسند قدرت می نشیند و امید رقبای خود را ناامید می­ کند. این پادشاه 33 ساله که بارها بی کفایتی خود را اثبات کرده تا چه زمانی همچون ابری سیاه بر ایران خواهد بارید؟