پراید نوک مدادی:

مدتیست که در دام استانداردها گیر افتادیم؛ همیشه استاندارد به این معنیه که کف کیفیت ما رو تشکیل میده، استاندارد کف کیفیته و کیفیت یه سفر بی‌پایانه، اما این سفر گهگاهی با بعضی وسایل نقلیه طی میشه، یکی از این وسایل نقلیه که ما رو حتی به نقطه استاندارد هم نمی‌رسونه پراید هست. خیلی وقته که مثل تردمیل توی خط تولید این ماشین داریم پیش میریم، از این نظر گفتم تردمیل که هیچ پیشرفتی نیست و پس‌رفتی هم نیست فقط درجا زدنه توی مسیری که ما هیچ وقت به انتهاش نرسیدیم نه تنها به استاندارد نرسیدیم بلکه کیفیت در حال حاضر با وجود این خط تولید یک غیر ممکن به نظر می‌رسد. استاندارد نداشتن نه فقط به این دلیل که ظاهر این ماشین تغیری نکرده بلکه نسبت به گذشته یک سری موارد خودش رو هم از دست داده؛ آپشن‌های خاصی رو که الان گذاشتن همون چیزایی هست که در خط‌های تولید قبلی، یک باید برای ماشین‌ها حساب می‌شده.

مگر فلسفه وجودی پراید در کره غیر از این است که پراید ماشین دانشجوها بوده که از در خونه و خوابگاه باهاش به دانشگاه میرفتن؟ اصلا این ماشین مجوز وارد شدن به جاده رو داشته؟ ما نه تنها توی این جاده بهش مجوز دادیم بلکه تو همون جاده بی‌استانداردی هم موندیم و هیچ وقت به ابتدای استاندار نرسیدیم و در مسیر کیفیت هم قرار نگرفتیم.

پراید یعنی غرور که یک تضاد ماهیتی داره و از طرفی نقص سیستم حمل و نقل رو میرسونه.

کشوری که اسم پراید رو گذاشته غرورآفرین و غرورانگیز، غروری که باعث این همه تصادف و خسارت هست و هیچ مزیتی نسبت به هیچ ماشین دیگه‌ای هم نداره و فقط برای اینکه یه وسیله نقلیه ماشینی باشه ازش استفاده میشه تضاد رو ایجاد کرده و یه جلوه بد رو می‌تونه متجلی کنه.

تنها چیزی که ثابته تغیر هست هر چیزی که ثابت بمونه و تغیر نکنه محکوم به مرگه و آینده‌ای نخواد داشت، شاید پراید بیش از 25 سال بود که تولید می‌شد و علاوه‌بر اینکه هیچ تغیری در ظاهر و باطنش ایجاد نمیشد در حال نابودی هم بود و آینده‌ای هم در انتظارش نبود و نیست و نخواهد بود. مثلا فراری شرکت ماشین سازی که ماشین‌های اولیه¬اش رو 5 سال تولید و بعد از دور خارجشون می‌کنه دیگه اون مدل ماشین رو تولید نمی‌کنه و مدل جدید تولید می‌کنه انواع و اقسام گوشی‌های سامسونگ رو هم می‌تونیم اینجا به یاد بیاریم اما شرکت سایپا چی؟ مدل‌های جدیدی مثل تیبا رو جایگزین کرده که دست کمی از پراید ندارن.

همه در حال پیشرفتن حتی یه نوزاد هم که سندروم دون داره و از نظر مغزی مشکل داره حداقل از منظر جسمی رشد می‌کنه اما پراید نه تنها با بچه‌ای که ناقص به دنیا اومده نمیشه مقایسش کرد بلکه با هیچی نمیشه مقایسش کرد چون مثل این میمونه که یک انسان بیست سال به یک شکل باقی بمونه و همچین چیزی اصلا امکان نداره.

پرایدی که از سال 72 تولید میشد الان با ما خداحافظی کرد.