موسیقی کلاسیک در اروپا: دوران رنسانس (قسمت دوم)

موسیقی دوران رنسانس از حدود ۱۴۰۰ تا ۱۶۰۰ در نظر گرفته می‌شود. در این دوران موسیقی هنوز دو اشتراک بزرگ با دوران قرون وسطی داشت. موسیقی آوازی غالب تر بود و موسیقی کلیسایی پررنگ تر. اما موسیقی غیرمذهبی و ترانه ها رشد قابل توجهی پیدا کرده بودند.
پیدایش صنعت چاپ در این دوره موجب شد تا صفحات نت نویسی و ترانه‌ها در اختیار قشرهای عام تر تیز قرار بگیرد. گسترش محدوده صوتی باس موجب شد وسعت صوتی بیش از چهار اکتاو گسترش یابد. ریتم در موسیقی رنسانس آرام و ملایم است. همچنین دوران رنسانس عصر زرین موسیقی کرال و درخشیدن گروه‌های آکاپلا به حساب می‌آید.
در این دوره موسیقیدانان و آهنگسازان شان قابل قبول‌تری یافتند و بر تعداد داوطلبین افزوده شد. چنانکه بر سر ورود به دربارها رقابت پیش آمد و آن‌هایی که به دربار یا کلیسا راه نمیافتند، هنر خود را به عامه مردم عرضه می‌کردند.
ژوسکن د پره، جووانی پیرلوئیجی دا پالسترینا، تامس ویلکز و تامس مورلی از جمله موسیقیدانان معروف این دوره هستند.
برخی از سازهای دوره رنسانس امروزه همچنان بدون تغییر استفاده می‌شوند.
رکت، سکبات، کرامهورن، لوت، ویول و ترومپت از سازهای رایج در این دوره است.