بهترین یا خوب ، کدام را انتخاب کنیم ( ها ها )

موفقیت یا خوشبختی ، کدام را انتخاب می کنیم. اصلا هر دو را انتخاب کنیم. آدمی خلق شد تا بهترین باشد.

هاها ، داستان از همینجا شروع می شود ، اول مصیبت .

من یک طراح هستم ، همیشه خواستم بهترین طرح را برای خودم بزنم ، حاصل چی شد ، هیچ طرحی کامل نشد ، همش طرح زدم و هی مچاله کردم ، انداختم بیرون. هی رفتم طراحی های بهترین طراحان دنیا را دیدم ، گفتم این که خیلی معمولی ، این که خیلی ساده است . شاید فکرش را نکنید، تمام روز نگاه می کنم، الان خیلی سال هست، اصرار دارم بهترین را پیدا کنم، هر طرحی باشد ، اجراش برام مثل آب خوردن ، فقط باید تصمیم بگیرم . اما همش میگم این خوب نشد، بعدی و بعدی .

از من بدتر هم هست

یک روز یکی از دوستان گفتم بریم من یک کفش بخرم ، رفتیم ، از میدان منیریه شروع کردیم ، یک مغازه ، دو مغازه ، ده تا مغازه ، بعضی مغازه ها را مجدد رفتیم . این کفش ، اون کفش ، هر چی کفش عجیب و غریب را می پوشید ، پاهاش را این ور ، اون ور می کرد ، خوب ببین ، یک نگاه توی آئینه می انداخت ، از عقب ، از جلو ، از من می پرسید ، از صاحب مغازه می پرسید ، از مشتریها داخل مغازه نظر می خواست ، باز هم نشد، مغازه بعدی . بعضی صاحب مغازه ها می خواستند ما را بیرون کنند. منیریه نشد ، رفتیم ونک ، باز نشد، یکجای دیگر ، 10 ساعت گشتیم ، صدتا کفش را پوشید باز هم نشد ، کفش های ارزان را پوشید و تست کرد ، کفش هایی که توی سب دم در فروشگاه ها بود ، برندهای معروف را پاش کرد، گرون گرون را هم پوشید، باز انتخاب نکرد، گیوه را هم تست کرد، کفش های کار را هم تست کرد، باز هم نشد، داستان باز ادامه داشت .

آخرش گفت : داریوش من یک رفیق دارم ، برادرش توی آلمان هست ، میگم ، اون یک اورژینال را برام بفرست .

یک دفعه سرش دادم زدم که : محمد می خواهیییییییییییییی یک کفش بخری هاااااااااااااااا

می خندید ،

همه یکجورهایی مثل هم هستیم،

همش بدو ، بهترین ، بعدی ، بهترین ، باز بدو ، نشد ، یکی دیگه .

شما اینجوری نیستی ، خانمت اینطوری نیست !

همش باید دنبال بهترین باشیم ، بهترین خانه ، بهترین نوشته ، بهترین دانشجو ، بهترین کسب و کار.

ببینید من نمی خواهم بگم ، دنبال پیشرفت نباشیم . اما سر هر چیز گیر نباشیم . همش نگیم بهترین .

بهترین همیشه مهیا نیست . من بهترین را می خواهم اما این به راحتی میسر نیست. برای بهترین باید ریسک کنیم، باید بیشتر از آن که می توانیم مایه بزاریم ، بیشتر خسته می شویم و گاهی حتی سرخورده می شویم. از خودمان نامید می شیم ، بدون اینکه مستحق آن باشیم. گاهی مجبور می شویم برای بهترین راه را بی راه بریم ( ارزشش را دارد؟)

بهترین را بگذاریم برای چیزهای خیلی مهم.

بهترین لحظه را داشته باشیم . خوب این هم خوشبختی است ، هم موفقیت .

خوب، کافی،خوشحالم

حال داشتید این نوشته من را هم بخوانید

عذر خواهی می کنم، پوزش می خواهم، شما ببخشید، من را عفو کنید،

اگر بهترین نوشته نبود.

فکر کنم چون بهترین نوشته نبود من را لایک نکنی ، میگذاری من را توی خماری .

مرداد 1400

داریوش