متاسفم - گاهی هم نه

می خواهیم خوب باشیم ، اشتباهاتمان را می پذیریم، عذر خواهی می کنیم و سعی در جبران داریم .

خیلی هم عالی، این منش بزرگان است، اگر همگان اینگونه باشند ، دنیا مدینه فاضله می شود.

مسئولیت پذیری از ما فردی بزرگ می سازد. این یک فرمول جادوئی است که موفقیت ما را تضمین می کند.

اما بگذارید این را هم صادقانه بگویم، نمی خواهم دایم در عذاب عذر خواهی و اظهار تاسف باشم.

بسیاری از مردم تمایلی به عذرخواهی ندارند ، زیرا می ترسند عذرخواهی اقرار به گناه و پذیرش مسئولیت کامل باشد. متأسفانه این دیدگاه اغلب مشکل را بدتر می کند.

گاهی اوقات عذرخواهی فقط ابراز همدردی و دلسوزی می کند: "متأسفم که آن شغل را بدست نیاورده اید."

با این حال ، بیشتر اوقات عذرخواهی به معنای داشتن بخشی از مسئولیت است: "متأسفم که نظر من به این شکل برخورد کرد. منظور من این نبود. "

گاهی اوقات عذرخواهی پذیرش مسئولیت کامل است و در این موارد ابراز احساس پشیمانی قلبی از اهمیت بیشتری برخوردار می شود: "شما درست می گویید ، من آن را به موقع انجام ندادم. من هر کاری از دستم بربیاید انجام می دهم تا مطمئن شوم دیگر این اتفاق نمی افتد.

" عذرخواهی بازی را از "این تقصیر من نیست" به "من می فهمم" تغییر می دهد.

عذرخواهی قوی است ؛ آنها از دعاوی حقوقی جلوگیری کرده ، ارتباطات تجاری را بهبود بخشیده و شکاف های شخصی را درمان کرده اند. ما را فردی مقبول معرفی می کند. من شجاع هستم و از اشتباهی که کرده ام احساس ندامت می کنم، سعی می کنم آنرا درست کنم و اگر ضرر و زیانی به دیگران وارد کرده ایم ، جبران می کنم ، این برای روح من خوب است .

اصلا صلح و مهربانی شاه کلید موفقیت است ، مهربانی باعث می شود اگر طرف مقابل ما در جروبحث دیوانه هم باشد، آرام شود. باید مانند باران بود و هر جا هستیم باعث آبادانی و صلح باشیم . این برای حفظ سلامتی ما امری است مهم. دوری از جروبحث برای آرامش و شادی روح ما امری حیاطی است و باید به آن اهمیت بدهیم.

اما من حاضر نیستم، همیشه و در مقابل هر کس کوتاه بیایم ، گاهی دیگران از این مهربانی سوء استفاده می کنند و آنرا ترس قلمداد می کنند.

بگذارید ، از شما بپرسم .

چقدر دوست دارید این کلمات را تکرار کنید "عذر می خواهم ، متاسفم" .

اگر دایم در حال اشتباه هستیم ، خوب یک فکری برای خودمان بکنیم .

اگر کار درست را انجام می دهیم و حتی سعی می کنیم که درست عمل کنیم. همین کافی است .

پس من دوست دارم دیگر تکرار نکنم ، متاسفم ، عذر خواهی می کنم.

آیا عادت کرده ایم برای رضایت دیگران دایم نادم باشیم. دایم عذرخواهی کنیم و تلاش زیادی برای درست کردن همیشه چیز مبذول کنیم.

من نمی خواهم ، همه را راضی کنم.

اهل خانواده را راضی کنیم، مشتریان را راضی نگه داریم ، نه عزیز دل به اینها ختم نمی شود ، باید همه را راضی کنیم و این شدنی نیست ، که اگر بشود هم امری درست و خوب نیست .

رضایت من کجای کار است .باید به آن هم اهمیت بدهیم . از همه برایمان مهم تر است.

این مهم نیست که چه کسی از من راضی است یا من مطابق میل آنها نیستم.

مهم است که من از خودم راضی هستم.

اشتباه نکنید ، من خود شیفته نیستم ،

هر چیزی که حاصل تربیت جامعه هست ، شادی ما را همراه ندارد. مگر ما وحشی هستیم که می خواهند ما را رام کنند. نهاد آدمی به نیکی سوق دارد، تربیت در کجای این معامله است . می خواهند ما را از سرشتمان دور کنند و یا می خواهند در جامعه معقول تر و مقبول تر باشیم . من می خواهم خوب باشم ، اما خودم باشم ، اگر این با تربیت مغایرت دارد، تربیت است که باید زیر سئوال برود نه من .

در ادامه ...

چند مطلب در مورد جروبحث را دنبال می کنم. هیچ موقعه نمی تواند یک فرمول خاص را برای بحث ها پیشنهاد داد، نمی توان گفت که آرام باشید و کوتاه بیایید. نمی توان گفت همیشه بگوئیم متاسف هستم و باین عبارت جادوئی دیگران را به آرامش دعوت کرد.

در جروبحث باید خوددار باشیم ، عکس العملی که بدن ما در این مواقع نشان می دهد ، سلامتی ما را به خطر می اندازد. تا می توانیم باید از دعوا و بحث های زشت دوری کنیم و سعی در آرامش و صلح داشته باشیم .

گاهی باید کوتاه بیاییم ، ارزشش را ندارد. اما نمی شود همیشه کوتاه آمد. باید قوانین و مقرراتی برای خودمان داشته باشیم. زیر پا گذاشتن این قوانین درست نیست . تحقیر کننده است . پس به جروبحث های زشت پایان بدهیم بدون آنکه آنقدر کوتاه بیاییم که طرف حملاتش را بیشتر کند. گاهی باید محکم در کلمات کوتاه اوضاع را برای طرف مقابلمان کاملا روشن کنیم. من از هیچ کس واهمه و ترسی ندارم، اگر کوتاه می آیم به خاطر احترام است نه چیز دیگر .

یکی از مورادی که توصیه می شود . آن است که اگر متوجه شدیم ، مبنای بحث ایرادی است که بر ما وارد است ، عذرخواهی کنیم و بدین صورت بحث را به سمت مثبت پیش ببریم .

پذیرفتن مسئولیت ها در نگاه اول کارگشاه است، کلماتی چون متاسفم ، اشکال من بود و جبران می کنم . اما اگر این تکرار می شود، یک جای کار می لنگد . یا ما واقعا سهل انگار هستیم و باید این مشکل را به صورت پایه ای حل کنیم و یا اینکه ما سعی در راضی نگه داشتن همه داریم ، در نظر من این امری نکوهیده می باشد، باعث تحقیر ما می شود و این از همه چیز بدتر است .

کمتر بگوییم ، متاسفم

کمتر عذر خواهی کنیم

بیشتر خودمان را دوست داشته باشیم .

اشتباهاتمان را با سپاسگزاری از خودمان ، بهبود ببخشیم .

چرا در نگاه اول به نظر می رسد که نوشته ام یک دست نیست و تضادی در آن نهفته است . اتفاقا من فقط اتفاقات را در نظر گرفته ام ، گاهی این بهتر جواب می داد و گاهی دیگری ، همیشه نمی توان یک فرمول خاص را پیشنهاد داد، فقط می توان روی چند اصل پافشاری کرد. من به خودم و دیگران احترام می گذارم . وگرنه در جروبحث هر کس در سناریوی که پیش می آید باید بهترین راهکار را خودش انتخاب کند.

اتفاقا حرف من این است برای همدیگر نسخه نپیچیم ، مگر ما که هستیم که به دیگران راهکار پیشنهاد می دهیم . یک چیزی ممکن است در زندگی من خوب باشد، اما این یک فرمول ریاضی همیشه درست نیست ، یک راهکار شخصی است . حتی پزشکان و مشاوران کارکشته هم این کار را نمی کنند، تاکید بر خودسازی دارند ، اما نمی توانند بگویند شما همیشه در جروبحث کوتاه بیایید ( این فرق می کند با اینکه توصیه کنیم که جروبحث را پایان بدهید)/

لطفا شما نظر بدهید که عذرخواهی مثبت است یا خیر ؟ شما در جروبحث چه می کنید؟ کوتاه می آئید. یا فرمولی دارید که می تواند به من و دیگران کمک کند . لطفا کامنت بگذارید.

داریوش زمانی - شهریور 1400