انواع اصلی زبان‌های برنامه‌نویسی

انواع اصلی زبان‌های برنامه‌نویسی عبارتند از:

1. زبان‌های برنامه‌نویسی رویه‌ای (Procedural Programming Languages):
- این نوع زبان‌ها از رویه‌ها یا توابع برای کوتاه‌نویسی و دسته‌بندی کد به بلاک‌های قابل استفاده استفاده می‌کنند.
- نمونه‌های معروف این دسته شامل C، Pascal و FORTRAN هستند.
- در این نوع برنامه‌نویسی، برنامه به توابع یا رویه‌ها تقسیم می‌شود که عملکرد خاصی را انجام می‌دهند و می‌توانند از قسمت‌های دیگر برنامه فراخوانی شوند.

2. زبان‌های برنامه‌نویسی تابعی (Functional Programming Languages):
- این نوع زبان‌ها از توابع تشکیل شده‌اند و بر روی محاسبات مدل و تبدیل داده تأکید دارند.
- نمونه‌های این دسته شامل Haskell، Clojure، Lisp و Scala هستند.
- توابع در این نوع برنامه‌نویسی تنها بر روی آرگومان‌های ورودی خود عمل می‌کنند و از وضعیت قابل تغییری معاف هستند.

3. زبان‌های برنامه‌نویسی شیءگرا (Object-oriented Programming Languages):
- در این نوع زبان‌ها، اشیاء ویژگی‌ها و رفتار اشیاء را تعریف می‌کنند و به کمک مفهوم ارث‌بری ساختارهای پیچیده‌تر را ممکن می‌سازند.
- نمونه‌های معروف این دسته شامل Java، Python، C++ و Ruby هستند.

4. زبان‌های اسکریپتی (Scripting Languages):
- این نوع زبان‌ها از نظر سینتکس آسان و نوع‌دهی پویا آسان برای یادگیری هستند و تفسیر می‌شوند.
- نمونه‌های این دسته شامل Python، Perl و Bash هستند.

5. زبان‌های برنامه‌نویسی منطقی (Logic Programming Languages):
- این نوع زبان‌ها بر اساس منطق رسمی برنامه‌نویسی کامپیوتری انجام می‌شوند و معمولاً برای هوش مصنوعی و سیستم‌های خبره مورد استفاده قرار می‌گیرند.
- نمونه‌های این دسته شامل Prolog هستند.

6. برنامه‌نویسی امپراتیو (Imperative Programming):
- در برنامه‌نویسی امپراتیو، برنامه‌نویس دستوراتی ارائه می‌دهد که کامپیوتر برای تغییر وضعیت برنامه و ساختار اطلاعات در آن دنبال می‌کند.
- نمونه‌های این دسته شامل C، C++، Java و Python هستند.