حکومت بی‌چون و چرای «پیش‌فرض‌ها»

به نظرم دیزاین و طراحی وقتی در جذاب‌ترین نقطه خودش قرار می‌گیره که از در دسترس‌ترین و ساده‌ترین ابزارها استفاده می‌کنه تا تغییری به غایت بنیادین رو باعث بشه. منظورم استفاده از ابزارهایی هست که همیشه در دسترس ما بودند و هستند ولی هیچوقت به قدرت‌شون پی نبردیم.

همونطور که در مقاله قبلی صحبت شد، دیزاین حتی می‌تونه در بسیار مواقع جان انسان‌ها رو نجات بده، ولی راه ماهرانه‌تری برای تاثیرگذاری دیزاین در زندگی انسان‌ها وجود داره. این راه به قدری مشخص و واضح هست که بسیاری از ما بهش توجهی نمی‌کنیم.

دارم درباره مفهوم ساده ولی پرقدرتِ «پیش‌فرض‌ها» یا همون Defaults صحبت می‌کنم.

تصور کنید که بسیاری از ما، هیچوقت تنظیمات پیش‌فرض دستگاه‌های خودمون رو تغییر نمیدیم: زنگ پیش‌فرض گوشی‌های آیفون، دمای پیش‌فرض یخچال، تنظیمات پیش‌فرض سیستم‌عامل‌ها.

در آمریکا وقتی کسی برای گرفتن گواهینامه مراجعه کنه، فرم ثبت‌نامی بهش داده میشه که در یکی از گزینه‌ها ازش سوال شده که آیا می‌خواد اهداکننده عضو باشه؟ (در صورت بروز تصادفاتی که منجر به مرگ مغزی یا موارد مشابه میشه که باقی اعضا بدن قابل اهدا هستند.) اگر شما بخواهید که اهداکننده باشید، باید داخل محل مشخص شده رو علامت بزنید و اگر اینکار رو نکنید، بصورت پیش‌فرض در جمع اهداکنندگان قرار نمی‌گیرید.

آمارها نشون میده که ۴۰ درصد از افرادی که در آمریکا گواهینامه دارند، بخش اهدای عضو رو علامت زدند.

در مقابل این فرم، در کشورهایی مثل اسپانیا، پرتغال و اتریش، پیش‌فرض فرم ثبت‌نام گواهینامه این هست که شما اهداکننده هستید و اگر نخواهید، باید بخش مشخص شده رو علامت بزنید. در این کشورها ۹۹ درصد دارندگان گواهینامه، اهداکننده هستند.

واضحه که این مقایسه بدون در نظر گرفتن موارد فرهنگی کشورها و کلی فاکتور دیگه دقت لازم رو نداره ولی تحقیقات نشون داده که «پیش‌فرض‌ها» در این تحقق این نتایج نقش بسیار موثری ایفا کرده‌اند.

در مقاله امروز، در کنار معرفی آقای Richard Thaler، متخصص اقتصاد رفتاری (Behavioral Economics)، مثال‌های زیادی از تاثیر عجیب تغییر پیش‌فرض‌ها در بخش‌های مختلف طراحی (از تغییر دکوراسیون داخلی کافی‌شاپ‌ها تا طراحی نرم‌افزارها) مطرح میشه که واقعا شگفت‌انگیزه.