آغـازی بـرای مـجـلّـه دوبُـعدی

سلام.

«اینجا دو بعدی است، جایی که ما سعی می‌کنیم در مورد پویانمایی(انیمیشن)، پی‌نما(کمیک) و چیز‌های پیرامونش یاد بگیریم و گفتگو کنیم.»

این یک تعریف مختصر و مفید از مجله «دو بعدی» است. اما اگر دوست دارید بدانید قصّه ما چیست و چگونه به اینجا رسیده‌ایم متن زیر برای شماست.

هنوز آن روزی که من و دوستانم از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده بودیم را خوب به خاطر دارم. ما لیسانس انیمیشن گرفته بودیم و فکر می‌کردیم حالا دیگر خیلی چیز‌ها می‌دانیم، امّا خیلی زود متوجه شدیم که اشتباه می‌کردیم! واقعیت این بود که ما در این چهار سال هیچ دانشی را به درستی کسب نکرده بودیم. چه عملی و چه حتی نظری. (این که چه کسی مقصر بوده راستش دیگر برایم مهم نیست!)

خب البته باید بگویم که ما چیزهایی هم بلد بودیم و شاید خیلی‌ها با همین دانش محدود، یا حتی کمتر ادعاهای مختلفی دارند و شما هم حتماً افراد زیادی را دیده‌اید که تنها با گذراندن چند دوره، یا آشنایی با چند نرم‌افزار، اسم خودشان را طراح، انیماتور، کارگردان یا ... می‌گذارند. اما حقیقت این است که با ادعا نمی‌شود انیمیشن ساخت!

ما هم مثل خیلی های دیگر با دیدن کارهای بی‌نظیری مثل فیلم‌های میازاکی یا آثار پیکسار، عشق به انیمیشن در وجودمان متولد شد و به امید ساختن چنین کارهایی وارد این رشته شدیم. ساده‌اش کنم، ما واقعا دوست داشتیم یک انیمیشن درست و حسابی بسازیم، ولی دیدیم که مهارت هایمان با چیزی که نیاز داریم فاصله‌ی زیادی دارد.

حالا طی چند سال که گذشته، ما سعی کردیم روی مهارت‌هایمان متمرکز شویم و چیز‌های بیشتری یاد بگیریم. البته در کنارش کارها و پروژه‌های متنوعی هم انجام دادیم که تجربه‌های شیرین و گاهی هم تلخی را برایمان به همراه داشت، که البته تلخی هایش حتی مفید‌تر هم بودند. حالا مدّت هاست که با خودم فکر می‌کنم چرا همان اشتباهات و آزمون و خطاهای ما باید برای بقیه هم تکرار شود ؟ فکر می‌کنم اگر خود ما بیشتر به تجربیات دیگران دسترسی داشتیم شاید سختی‌های کمتری می‌کشیدیم.

من معتقدم تنها روزی می‌توان به آینده انیمیشن، کمیک و هنرهای دیجیتال در ایران امیدوار بود که فرهنگ تعامل و انتقال تجربه بین تمام هنرمندان رایج شود. برای همه روشن است که انیمیشن و کمیک در ایران با وجود تجربیات ارزشمند، بیشتر از آن که صنعتی بزرگ باشد یک خانواده کوچک است و در این خانواده کوچک منطقی‌تر آن است که به جای رقابت، رفاقت و همدلی حاکم باشد.

با این اوصاف، من و دوستم تصمیم گرفته‌ایم از خودمان شروع کنیم و هر چه می‌دانیم و می‌خوانیم را با شما به اشتراک بگذاریم. درست است که دانشمان هنوز اندک و تجربیاتمان همچنان محدودند، اما شاید همین دانش اندک راهگشای کسانی که مثل ده سال پیش خودمان تازه قدم در این راه گذاشته‌اند باشد، و در نهایت امید داریم که «دوبعدی» بتواند در مسیر تعامل و یادگیری قدم کوچکی بردارد.

لازم می‌دانم بگویم مجله اینترنتی دوبعدی کاملاً به صورت مستقل و بدون هیچ چشمداشت مالی فعالیت می‌کند. ما با تمام محدودیت‌هایی که داریم سعی می‌کنیم به صورت منظم و هفتگی محتوایی را که احساس می‌کنیم می‌تواند مفید باشد با شما به اشتراک بگذاریم.

مشتاقیم با شما در تعامل باشیم و از نظرات و پیشنهادات ارزشمندتان استفاده کنیم، چرا که بازخوردهای شما انگیزه و راهنمای ما برای ادامه فعالیتمان است.