دشمن شناسی_۴_این داستان:نفس اماره

«بسم الله الرحمن الرحیم»

عبودیت الهی یعنی:انسان از(انداد الله)اجتناب کند و از همه اشکال آن تبری جوید.
«انداد اللَّه»، یک وقت نفس پلید انسانی است که درون اوست؛ (دشمن درونی:نفس اماره یا شیطان رجیم). یک وقت هم شیطان(دشمن بیرونی و اجتماعی)است .
در دعای صحیفه‌ی سجّادیه می‌گویید که «او را در وجود من مستقر کردی و به چیزی که مرا از آن متمکّن نکردی، تمکّن بخشیدی.»یک وقت هم شیطانهای قدرتمند عرصه‌ی سیاسی‌اند که برای اغوا و راهزنی و تسلّط و ضربه زدن و به جهنّم کشاندن ملتها و شعوب بشری منتظر نشسته‌اند. «انداد اللَّه» اینهایند. دعوت به عبودیّت، نفی اینها را می‌طلبد؛ چاره‌ای ندارید.

در دشمن شناسی های قبل به برسی یک دشمن بیرونی به نام شیطان پرداختیم،حال وقت آن است که با دشمن درونی خودمان یعنی نفس اماره نیز کمی آشنا بشویم...

❇️دشمن درونی چیست؟
دشمن درونی خصلت های بد و ناشایستی است که ممکن است ما در خودمان داشته باشیم.تنبلی،حرصِ به دنیا،نا امیدی،خودخواهی های افراطی،بدبین بودن به دیگران،بدبین بودن به آینده و...اینها مثل موریانه ای که در درون پایه ی بنا بفتد،بنا را ویران می کندمثل کرمیست که وقتی داخل میوه قرار بگیرد میوه را فاسد میکند.
اگر ما بتوانیم این دشمن را ،در درون خود،در جان خود،در فرهنگ عمومی جامعه خود از کار بیندازیم،دشمن بیرونی هم نمیتواند به ما صدمه و لطمه ای برساند.

مرگ ما بیش از آنچه ناشی از این باشد که دیگری بیاید مارا بکشد،ناشی از این است که در درون خودمان اختلافی به وجود می آید.
غالبا مرگ ما ناشی از ویروسی،میکروبی،بیماری یی،و سلول عاصی یی است که سرطان درست میکند،کمتر ناشی از این است که کسی بیاید آدم را بکشد.
همین مسئله در رابطه با دشمنان انسان نیز صادق است،ما باید بیشتر مواظب دشمنان داخلیمان(نفس اماره)باشیم،زیرا آفت های این دشمن به مراتب بیشتر از دشمن های خارجی است.البته مبارزه با این دشمن، به وسیله شمشیر نیست ،بلکه به وسیله تربیت،تزکیه،و تعلیم و هشیار بودن است .
لذا وقتی که مردم با آن همه زحمت از جنگ برگشتند،پیغمبر فرمودند،شما از جهاد کوچکتر برگشتید،حالا مشغول جهاد بزرگتر شوید.!
عجب!
پس همه آن کسانی که در جبهه های عظیمی مثل جبهه انقلاب اسلامی،به دشمن پشت کرده و فرار میکنند،اول در جبهه ی دل خود شکست می خورند....

ادامه دارد...