نگاهی به تفکر و آثار دیوید کراننبرگ - بخش نخست

از دیوید کراننبرگ، کارگردان 71 ساله کانادایی می توان به عنوان بی‌پرواترین کارگردان سینما یاد کرد، کارگردانی که از همان اولین فیلمش دیدگاه های خاص و گاها عجیبش را نسبت به انسان ها و آینده بشریت، به رخ تماشاگرها کشید و نشان داد که هیچ ترسی از بیان دیدگاه‌های تندش ندارد. اکثر فیلم‌های کراننبرگ در سه چیز مشترک هستند:

1. دیدگاه‌های روانشناختی، شناخت بدن انسان و بیماری ها

2. آینده رو به زوال انسان ها که در بیشتر مواقع ناشی از پیشرفت علم پزشکی و تکنولوژی می‌باشد

3. پایان تلخ و ترس نداشتن کراننبرگ از نابود کردن شخصیت‌های فیلم‌هایش

روند فیلم سازی دیوید کراننبرگ:

دیوید کراننبرگ، در دانشگاه تحت تأثیر ساخته یکی از همکلاسی‌هایش به سینما علاقه‌مند شد و در سال 1969 اولین فیلمش را با نام Stereo و با یک دوربین 16 میلیمتری ساخت. در این فیلم 7 انسان بالغ، داوطلب شرکت در یک عمل جراحی میشوند که توانایی صحبت کردن را از آنها گرفته و در عوض توانایی ارتباط از راه دور را به آن‌ها می‌دهد.

دیوید کراننبرگ بلافاصله بعد از ساخت فیلم استریو، کار بر روی فیلم بعدی‌اش با نام Crimes of the Future را شروع کرد. در این فیلم دیوید کرانبرگ دنیایی را به نمایش می‌گذارد که در آن تمامی زن‌ها نابود شده‌اند و فقط مرد‌ها زنده مانده‌اند، مردان نیز از نبود زن‌ها آرام آرام گریبانگیر مشکلات روانی می‌شوند و رو به نابودی می‌روند

این دو فیلم هیچ گاه به موفقیت نرسیدند ولی به راحتی دیدگاه‌های کراننبرگی را به نمایش گذاشتند.

پنج سال بعد دیوید کراننبرگ با فیلم Shivers به دنیای سینما بازگشت، فیلمی کم هزینه و ساختارشکن که به نقد آزادی جنسی و بیماری‌های جنسی(که در این فیلم به شکل انگل خود را نشان میدهد که از جسمی به جسم دیگر میرود) پرداخت و آزادی‌های جنسی را عاملی بر نابودی انسان ها دانست. دو سال بعد دیوید کراننبرگ فیلم Rabid را ساخت. در این فیلم دختری را میبینیم که پس از تصادف با موتور سیکلت تحت عمل جراحی پلاستیک قرار می‌گیرد اما پس از عمل او علاقه زیادی به خوردن خون پیدا می‌کند. شاید بتوان این فیلم را دنباله ی معنوی برای فیلم shivers دانست چراکه در این فیلم نیز دیوید کراننبرگ به نقد آزادی‌های جنسی می‌پردازد.

این دو فیلم توانستند موفقیت خوبی برای دیوید کراننبرگ فراهم کنند و راه او را برای ساخت فیلم‌های بعدی هموار کنند.

دو سال بعد دیوید کراننبرگ فیلم Fast Company که یک درام ورزشی بود را ساخت. فیلم یک شکست برای کراننبرگ به حساب می‌آمد و شاید بتوان از آن به عنوان غیر کراننبرگی ترین فیلم دیوید کراننبرگ یاد کرد. کراننبرگ در همان سال که تحت تاثیر طلاق همسرش و مشکلات بر سر حق حضانت فرزندش بود، شروع به ساخت فیلم The Brood کرد.

این فیلم شروعی بر دوران طلایی فیلم‌سازی دیوید کراننبرگ به حساب می‌آید و در سال های بعد تبدیل به یک فیلم کالت شد. در این فیلم روان پزشکی را می‌بینیم که روش جدید و نامتعارفی خلق کرده و مردی که همسرش را به دست این روان پزشک سپرده و موجودات عحیب و غریبی که بخشی از بدنشان شبیه انسان ها هست و بخش دیگرشان شبیه هیچ موجودی نیست در سطح شهر پخش شده‌اند و شروع به کشتن یک سری از افراد خاص میکنند. این فیلم نقدی بر خشم و عصبانیت پنهان آدمهاست که روزی می‌توانند از انسان ها خارج شده و به انسان های دیگر ضربه بزنند.

دو سال بعد دیوید کراننبرگ با ساختن فیلم Scanners توانست شهرت خوبی کسب کند در این فیلم انسان های خاصی را میبینیم که میتوانند با ذهنشان اجسام را تکان دهند، تله پاتی کنند و البته انسان های دیگر را بکشند! این فیلم به موفقیت خیلی خوبی رسید، طوری که دو ادامه دیگر نیز از این فیلم ساخته شد.

دو سال بعد از اسکنرها یعنی سال ۱۹۸۳، دیوید کراننبرگ دو تا از مهم‌ترین فیلم های کارنامه اش را ساخت، فیلم هایی که باعث شد نگاه هالیوود را جذب کند و بیش از همیشه شناخته شود.

اولین فیلمی که در سال 1983 عرضه شده Videodrome بود. این فیلم را میتوان کراننبرگی ترین فیلم دیوید کراننبرگ دانست، فیلمی با داستانی قوی و میخکوب کننده. دیوید کراننبرگ در این فیلم با شدت هر چی بیشتر ترس خودش را از پیشرفت تکنولوژی نشان میدهد و انسان هایی را به تصویر میکشد که با درگیر شدن با تکنولوژی آرام آرام به زوال میروند و در نهایت نابود می شوند. داستان فیلم در مورد مدیر عامل یک ایستگاه تلویزیونی است که متوجه سیگنالی غیرقانونی با عنوان «ویدئورروم» می‌شود که صحنه‌های خشونت و شکنجه شدید را پخش می‌کند و هر چی بیشتر سعی در شناخت این سیگنال و ارسال کننده این سیگنال میکند بیش تر از پشت پرده ماجرا با خبر می‌شود و زندگی‌اش کاملا تغییر میکند.

این مطلب نخست در کانال تلگرام مجله اینترنی دوریان منتشر شده.