نبرد زمین و تیا و متولد شدن ماه!(قسمت دوم تولد منظومه شمسی)

سیاره تیا

سیاره ی تیا در حقیقت سیاره ای بوده که در 4.5 میلیارد سال پیش به زمین برخورد کرده، این سیاره احتمالا به شکل عمده همانند زمین دارای عناصر آهن و نیکل بوده، اندازه ی تقریبی این سیاره هم اندازه ی مریخ امروزی میباشد!
قطر سیاره ی تیا حدودا 6 هزار کیلومتر تخمین زده میشود! قبل از برخورد تیا به سیاره ی اولیه ی زمین، قطر زمین حدود 9 هزار کیلومتر بوده است و این درحالی است که قطر امروزی زمین 12.4 هزار کیلومتر است!
سیاره ی تیا به مدت طولانی ای در مداری بین زهره و عطارد در چرخش بوده؛ اما توسط نیروی گرانشی سیاره ی مشتری و زهره و همچین خود زمین، رفته رفته از مدار خودش منحرف میشود و در مدار زمین به شکل سرگردانی شروع به چرخش میکند!

حرکت تیا

تیا هرگز شبیه به خود زمین در مدار گردش نمیکرده و علاوه بر گردش به دور خورشید در مدار گردشی بر روی مدار زمین اولیه داشته است!

برخورد!

در 4.5 میلیارد سال پیش سیاره ی تیا که سرعت حدودی 4 کیلومتر در ثانیه داشته با زاویه ی حدودی 45 درجه ای به زمین برخورد میکند! این برخورد فاجعه بار باعث میشود بیشتر از نصف سیاره ی زمین و کل سیاره ی تیا از هم بپاشد!
اما به دلیل وجود میدان گرانشی سنگین تر توسط نیمه ی باقی مانده ی سالم زمین ، قطعات پراکنده شده مجدد به سمت زمین جمع شدند، و درنهایت سیاره ی زمین بعد گذشت هزاران سال شکل گرفت!
اگر سرعت برخورد تیا زیاد تر و یا زاویه ی برخورد کمی عمود تر بود، بسیار ممکن بود که هر دو سیاره به کل متلاشی شوند و درست همانند کمربند سیارکی ای که بین مشتری و مریخ قرار گرفته بین زهره و مریخ نیز یک کمربند سیارکی شکل بگیرد و در نهایت، مایی هم وجود نداشتیم!

بعد از برخورد تیا بر روی سیاره ی تازه متولد شده تلاطم امواج بود، اما نه امواج آب، امواج مواد مذاب! انرژی آزاد شده از طریق اصطکاک این برخورد به حدی بالا بود که تا سالیان سال سیاره ی تازه متولد شده سطح سختی نداشت و تنها چیزی که روی زمین بود مواد مذاب بود!
پس از آرام گرفتن زمین و سرد شدن بعضی نقاط در پوسته ی آن تنها یک سیاره وجود داشت و سیاره ی تیا از بین رفته بود! علاوه بر سیاره ی ما در اطراف زمین درست شبیه به سیارات گازی ای مثل زحل حلقه ای از ذرات ریز و درشت وجود داشت!

تولد ماه

حدود ده میلیون سال پس از برخورد تیا به زمین، حلقه ی اطراف تحت تاثیر نیروی گرانشی ذرات پرجرم تر، رفته رفته جمع شدند و در نهایت به یک شکل کلی که ماه امروزی را تشکیل داده رسیدند!
طبق جمع آوری اطلاعات از ماه و بررسی نمونه های آورده شده از ماه به زمین طی ماموریت های آپلو، عناصر موجود در ماه دقیقا همان عناصری بودند که در زمین وجود دارند! پس این حقیقت برملا شد که ماه جسمی خارج منظومه ای و یا حتی ساخته شده ی مکان دیگری در منظومه شمسی نبود؛ بلکه دقیقا فرزندی بود که حاصل برخورد تیا به زمین بود!

اکثر حفره هایی که روی ماه میبینید توسط باقی مانده ی ذراتی که در حلقه ی زمین وجود داشته هستند، پس به همین دلیل زمین اکنون حلقه ای ندارد؛ هرچند که هنوز ماه نتوانسته تمام ذرات را جذب کند و هنوز هم ذراتی در اطراف زمین خورشید از زمان برخورد وجود دارند، حتی به یکی از این ذرات لقب ماه دوم را داده اند که اسم علمی آن Cruithne به معنی گندم است!