به جای دنبال کردن مطالب یک نفر، محتوایی که تا حالا تولید کرده رو شخم بزنید

من میثم مدنی رو خیییلی دوست دارم.

یکی از افرادی هست که به لطف اینترنت شانس اینو داشتم که بشناسمش. از همون کسایی که استانداردهای آدم رو چند پله بالا می‌برن.

همین‌قدر بگم که این روزها شروع کرده‌ام به خوندن وبلاگش.

از اولین پست شروع کرده‌ام و تمام کامنت‌هایی که پای پست‌هاش گذاشته رو هم می‌خونم.

در خلال نوشته‌های روزها و هفته‌ها و ماه‌های پیش رو احتمالا خیلی از افکار میثم کمک بگیرم.

این کامنت رو پای یکی از نوشته‌های وبلاگش گذاشتم،

به نظرم بهتره قبلش نوشته‌ی میثم رو بخونید و بعدش این کامنت رو مطالعه کنین:

سلام.

فکر می‌کنم این تصمیم من هم در راستای همین مطلب شما باشه:

چند وقت پیش یک جمله برای خودم نوشتم:

«شخم زدن یک فید، خیلی بهتر از دنبال کردنش هست.»

از اون موقع تصمیم گرفتم که به جای این‌که وقتی یک وبلاگ خوب پیدا می‌کنم منتظر بمونم که پست‌های بعدی منتشر بشن و همون موقع بخونمش یک کار دیگه بکنم:

برم و پست‌های قبلی رو خوب شخم بزنم، و مثلا شش ماه بعد دوباره‌ برگردم و پست‌هایی که در این مدت منتشر شدن رو بخونم.

(الان هم دارم با وبلاگ شما همین کارو می‌کنم. :) )

یا حتی وقتی یک اکانت توییتر خوب می‌بینم به جای دنبال کردنش بشینم و تعداد زیادی از توییت‌هاش رو بخونم.

چند ماه پیش هم که گری وینرچاک رو پیدا کردم شاید توی یک ماه ۵۰ ساعت از ویدیو‌های یوتیوبش رو دیدم.

گمان کنم آدم‌هایی که کتاب زیاد می‌خونن هم درباره‌ی نویسنده‌ها چنین کاری می‌کنن:

مثلا وقتی یک کتاب از داوکینز می‌خونن و خوششون میاد می‌رن و بقیه‌ی کتاب‌هاش رو هم می‌خونن.

به نظرم این روش از دو جهت ارجحیت داره به دنبال کردن فید مطالب:

۱. یادگیری بهتر اتفاق می‌افته و پیوستگی افکار تولید کننده‌ی محتوا رو بهتر می‌تونیم حفظ کنیم.

یک جورهایی برای یک هفته یا یک ماه یا چندماه شاگردی اون آدم رو می‌کنیم.

۲. وقت خیلی کمتری ازمون گرفته می‌شه، و تمرکز خیلی بیشتری داریم:

وقتی که با انتشار هر پست اون رو می‌خونیم رو مقایسه کنید با این‌که یک‌جا ده تا پست از یک نفر رو بخونیم.

کامنت همین‌جا تموم شد.

به نظرم یکی از دلایلی که شبکه‌های اجتماعی برای یادگیری اصلا مفید نیستن همین موضوع هست.

خوندن همه‌ی کپشن‌های یک پیج اینستاگرام شنا کردن بر خلاف رودخانه‌ است. یک کار عجیبه.

ساختار این شبکه‌های اجتماعی به گونه‌ای هست که محتوای تولید شده بعد از یکی دو روز کهنه می‌شه و دیگه هیچ کس بهش سر نمی‌زنه. (برخلاف وبلاگ‌ها که با لینک دادن و آرشیوها می‌تونیم به راحتی به مطالب قبلیشون دسترسی داشته باشیم.)

پس اگه دنبال یادگیری هستید، شخم زدن زمین محتوا رو یاد بگیرید، خیلی مفید و ضروری و دوست‌داشتنیه.

ادریس میرویسی هستم. درباره‌ی زندگی، تفکر، دین و روان‌شناسی می‌نویسم.

در صورتی که این پست رو دوست داشتید، با دیگران به اشتراک بذاریدش.

اگه می‌خواین نوشته‌هام رو دنبال کنین عضو این کانال تلگرام بشین.

و اگه اهل اینستاگرام هستین، اونجا دنبالم کنین.