سامانه هوشمند خالق شهری هوشمند

شهر ها چرخ دار می شوند!!

سامانه های هوشمند حمل و نقل درون شهری، تاکسی های بدون راننده، دوچرخه سواری به کمک شبکه تلفن همراه و خیابان هایی که فکر می کنند: انقلاب دیجیتال در حال ورود به شهرهای ما هستند و شهرهای بزرگ، در حال هوشمندتر شدن هستند، بنابراین امکانات هوشمند می توانند به ساکنین شهرهای هوشمند کمک کنند تا امروز و در آینده، ترافیک ایمن تری داشته باشند.

سه فرضیه در مورد آینده وجود دارد که هر کسی می تواند موافق یکی از آنها یا همه آنها باشد:جمعیت افزایش خواهد یافت، مردم ثروتمند تر خواهند شد و شهرنشینی همچنان رشد خواهد یافت. نیمی از مردم جهان در حال حاضر در شهرها زندگی می کنند و تراکم جمعیت شهری به تناسبی باورنکردنی در حال رشد است.بر اساس برآورد سازمان ملل متحد،دو سوم جمعیت جهان در سال 2050 در ابر شهرهایی مانند بمبئی،توکیو،سئول، شانگهای،مکزیکوسیتی و پکن و شهرهایی مشابه آنها زندگی خواهند کرد. این موضوع نشان می دهد که 6.5 میلیارد نفر- تقریباً به تعداد کل مردم امروز جهان، در این نوع از شهرها زندگی خواهند کرد. پیش بینی های دیگر نشان می دهند که شهرنشینی حتی سریع تر ادامه پیدا خواهد کرد و در عرض 15 سال آینده ،تخمین می زنند که تنها یک نفر از هر پنج نفر،در روستاها زندگی خواهد کرد.

رشد چالش ها
اما نکته ای هست که اغلب کارشناسان در مورد آن توافق دارند: شهرهای امروز دنیا برای پیشرفت های آتی آمادگی کافی ندارند.دولتمردان در حال تلاش برای ایجاد مسکن ارزان قیمت هستند و سعی می کنند تنش های اجتماعی را محدود کنند.اما یکی از موضوعاتی که تا کنون کمتر به آن توجه شده است : از زمانی که کارخانه های خط مونتاژ انبوه هِنری فورد با تولید خودروهای بیشتر«جهان را بر روی چرخ ها» قرار دادند. بسیاری از شهرهایی که در سراسر جهان ساخته شدند با رویکرد ایده آل شدن برای "پدر، مادر، فرزند و ماشین ساخته شدند. بدون سیستم های حمل و نقل جدید که ترکیبی از حمل و نقل عمومی و به مشارکت گرفتن ماشین ها برای ارائه خدمات جایگزین برای خودروهای شخصی است، شهرنشینی و رشد جمعیت چالش های فراوانی ایجاد خواهند کرد.

در بسیاری از نقاط، این مفهوم ظاهراً منطقی با ترافیک های طولانی مدت باعث تلف شدن وقت مردم و آسیب دیدگی بهره وری شهری شده اند.(متوسط تاخیر در سفر هر نفر در شهر تهران 12.5دقیقه در هر سفر است) در آینده پارکینگ ها به اماکن لوکس شهری تبدیل خواهند شد و البته کسی به آلودگی مضر و فزاینده هوای شهری توجه خاص و قابل توجهی نخواهد داشت.(در تهران سالانه: ۳.۹۸ هزار میلیارد تومان در اثر اتلاف سوخت،۳.۲۴ هزار میلیارد تومان در اثر اتلاف وقت، ۷۹۳.۷ میلیارد تومان در اثر آلودگی، هزینه می شود)

این اعداد و ارقام هیچگونه موازنه ای با حقوق شهروندی مردم ساکن در تهران و شهرهای مشابه ندارند!

آمادگی برای رویکردی جدید

در حال حاضر، رانندگان حرفه ای به طور متوسط 37،668 ساعت (معادل بیش از چهار سال) زندگی خود را در اتومبیل صرف می کنند، و بخش زیادی از این زمان را در ترافیک نشسته اند. اما مردم ترجیح می دهند که سریعاً و بدون هر گونه مشکلی و با قیمتی مناسب از مبدا A به مقصد بروند.در آینده، این رویکرد - به طور کاملاً جدی– می باید خیلی ساده محقق شود.جای تعجب نیست که بسیاری از شهرهای بزرگ در سراسر جهان با استراتژی هایی برای پویایی شهری درگیر هستند.استراتژی هایی که در آنها به ماشین های کمتری نیاز است و ترافیک به طور موثرتری کنترل میشود. به این ترتیب به مردم کمک می شود که به سادگی، راحتی و به موقع سفر کنند.از طرفی شهرداری ها و مدیران شهری خوش شانس هستند،چرا که از زمان اختراع ماشین تا الان مردم هم تمایل زیادی دارند تا این رویکرد نوین و تکنولوژی جدید را امتحان کنند.

فناوری ها فرصتهای جدید ایجاد می کنند اما ....

این مورد تصادفی نیست که بسیاری از بالن های آزمایشی مسافرتی هم اکنون در حال معرفی و شروع به کار هستند. نه تنها مردم برای این کار آماده شدند که تکنولوژی نیز خود را به این نیاز مردم رسانده است. اتصال دهنده ها در چند سال گذشته ارزان شده اند و می توانند به راحتی به انواع مختلفی از وسایل روزمره وصل شوند.طبق برآوردها، تا سال 2020 حدود 50 میلیارد اشیا به یکدیگر و به شبکه های کامپیوتری متصل خواهند شد. به لطف رونق گوشی های هوشمند، در حال حاضر راه برقراری ارتباط افراد با اشیاء در اغلب محیط ها فراهم شده است اما همه برنامه ها در همه جا کار نمی کنند و همیشه اقتصادی نیستند.

سامانه های حمل و نقل هوشمند درون شهری یکی از تکنولوژی ها و ابزارهای نوین مدیریت شهری هستند.این سامانه ها که در قالب اپلیکیشن های موبایلی در اختیار مردم شهرها قرار می گیرند فواید متعددی مانند کمک به هزینه خانوار،ایجاد اشتغال،کاهش ترافیک های درون شهری،کاهش آلودگی هوا و ... دارند به شرطی که این ابزار و تکنولوژی نوین صرف تجارت و فقط با رویکرد تجاری راه اندازی نشوند.بلکه به مسئولیت اجتماعی شرکتها در مواجه با شهر و شهروندان نیز توجه نموده و راننده و مسافر را ابزار صرفاً درآمد افزایی خود تلقی ننمایند.

متاسفانه در کشور ما توسط صاحبان این نوع شرکت ها، نگرش خدمت رسانی نسبتاً ناصحیحی در استفاده از این تکنولوژی شکل گرفته که آسیب رسان خواهد بود هم به مسافر و هم به راننده و هم به این تکنولوژی های ارزشمند.

در مدیریت سامانه های هوشمند حمل و نقل توجه به چند نکته ضروری است:

1- رانندگان به عنوان اصلی ترین رابط شرکت ها و مردم، باید از ابعاد مادی و اجتماعی و فرهنگی و معنوی مورد توجه خاص شرکت ها قرار گیرند.

2- خودرو به عنوان تنها عامل ارتباط غیر کلامی مسافر و راننده می بایست به دقت انتخاب شده و با حساسیت ویژه ای مورد نظارت کیفی و فنی مستمر قرارگیرد.

3- مسافر به عنوان تنها تامین کننده و پیشران اقتصاد دانش بنیان هوشمند خودرو محور،می بایست مستمراً مورد تکریم قرار گیرد و تبدیل به ابزار بازیهای بازاریابی مدیران شرکت ها نشود.

امیدواریم،سطح کیفی ارائه خدمات کسب و کارهای نوپا در بخش حمل و نقل آنلاین درون شهری به حدی از بلوغ برسد که رقابت بین آنها،صرفاً متمرکز بر قیمت نبوده و بر کیفیت ارائه خدمات متمرکز شود.چیزی که امروز متاسفانه به فراموشی سپرده شده است!