نشریه فتح | بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیهالسلام
ایران، در مقابل تمام استکبار
یکی از بهیادماندنیترین بازیهای تیم ملی ایران در جام جهانی 1998 فرانسه، در مقابل آمریکا برگزار شد. بازی که بسیار حساستر و جنجالیتر از اتفاقات داخل مستطیل سبز بود. یکی از حواشي این رقابت حضور سازمان تروریستی منافقین در ورزشگاه محل برگزاری بازی بود. سفیر وقت ایران در فرانسه میگوید: «علیرغم هماهنگیهای زیادی که با پلیس ورزشگاه جهت ممانعت از حضور افراد مشکوک کرده بودیم، باز هم منافقین سکوهای روبه روی دوربینها را اشغال کرده بودند تا با ایجاد فضای سنگین روانی روی بازی بازیکنان تیم ملی ایران تأثیر منفی بگذارند». از آن بازی تقریباً بیست و چهار سال گذشته است و ایران این بار در سیاسیترین گروه جام جهانی با انگلیس، آمریکا و ولز همگروه است. پروژه تحریم ورزش ایران از ماهها قبل از طرف مزدوران استکبار شروع شد و با نزدیکتر شدن به جام جهانی، نوک پیکان این تلاشها به سمت فوتبال ایران نشانه گرفته شد. از لغو بازی تدارکاتی ایران با کانادا، تا نامهها و درخواستهایی که از طرف خودفروختههای داخلی به فیفا ارسال میشد؛ همهوهمه نشان از یک طراحی و برنامهریزی منسجم از طرف دشمن بود.
وقتی پروژه حذف تیم ملی ایران از جام جهانی شکست خورد، مرحله بعدی با فعالیت گروههای مخالف جمهوری اسلامی برای ضربهزدن به کشور تحت عنوان عملیات روانی از طریق تروریسم رسانهای آغاز شد. اتاق جنگ این عملیات هم دو شبکه تروریستی انگلیسی و سعودی manotoو Iran international بود. با اوجگرفتن آشوبها و اغتشاشات در داخل ایران فضا برای افزایش فشار روی تیم ملی بیشتر شد. مصاحبه با بازیکنان سطح پایین فوتبال در خارج کشور و واکنشهای نابخردانه و بعضاً مغرضانه چند چهره شاخص فوتبالی در داخل کشور عملاً پازل فشار روی تیم ملی را تکمیل کرد.
نکته قابلتوجه این جریانات این بود که شاخصترین رهبر مجازی آشوبها هم یک چهره فوتبالی بود. علی کریمی بازیکن سابق تیم ملی قبل از اعزام تیم ملی به قطر و بعد از آن با ایجاد فشار روانی روی بازیکنان، در مرحله اول قصد همراهکردن بازیکنان با خود را داشته و بعد از محققنشدن این هدف، در مرحله بعدی سعی در ایجاد دودستگی و تشویش در اردوی تیم ملی را داشت. سؤالات سیاسی و غیر فوتبالی خبرنگاران انگلیسی و آمریکایی در نشستهای خبری قبل از بازیها هم بخشي از این جنگ بود. نتایج این حملات و هجمههای رسانهای را به طور واضح از همان شروع بازی اول ایران مقابل انگلیس دیدیم. بازیای که بدترین شکست ایران در جام جهانی را رقم زد. وقتی سیر خبری دو ماه گذشته را مرور میکنیم، مشخص میشود که قرار است همان جنگ روانی جام جهانی 1998 فرانسه را پیاده کنند. اما این بار با حجم و پیچیدگی بسیار بالا. از آن طرف خود آمریکاییها برای بازی ایران و آمریکا در حدود 5 هزار بلیت برای تروریستهای سنتکام خریدند تا آنها هم نشان دهند که این تقابل، فقط یک رویارویی فوتبالی محصور در مستطیل سبز نیست.
این جام جهانی تجربه متفاوت و مهمی در عرصه همبستگی ملت ایران بود. چالشی از جنس فوتبال، ولی با هدفی بزرگتر و فراتر از شکست تیم ملی فوتبال ایران.
مطلبی دیگر از این انتشارات
ذهنها و مدیریت جنگ غزه
مطلبی دیگر از این انتشارات
اگر از تاسف بمیری، سزاوار است!
مطلبی دیگر از این انتشارات
روی موشکها فدایت شوم نمینویسند